Παρασκευή 4 Ιουλίου 2008

Τρικ(οι)μισμένο «Χ»

«όποιος κερνάει τη ζωή αυτός τη σεργιανάει»
ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ
..αν έχω κάτι άλλο να προσφέρω πέραν της ταραχής..
Ίσως ένα μυθιστόρημα μιας διχασμένης προσωπικότητας που αγαπά και ερωτεύεται σα ζώο, σα σκύλος που γλείφει στο πάτωμα τα τελευταία ψίχουλα της φόλας και ξερνά με ηδονική ευχαρίστηση.
Ένα μυθιστόρημα για εκείνα τα παιδιά, τα μωρά που πέθαναν αβάφτιστα και ζουν στο μεταίχμιο της κόλασης και του παραδείσου περιμένοντας να αλλάξει το καθεστώς του θεού, τόσα χρόνια, που ξέχασαν αυτή τους την προσδοκία και την έχουν καταβρεί στη αιώρα τους, μόνο τσακώνονται με όσους την αποζητούν και τη θυμούνται.

15 σχόλια:

  1. ή
    με άλλα λόγια (απ' την "τράπουλα" με τον Θηβαίο και πριν απ' αυτόν):

    η αγάπη είναι μια τράπουλα σημαδεμένη
    μονάχα ό,τι ξόδεψες σε προστατεύει


    ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙΣ:
    1.- ακολουθεί σεντόνι
    2.- αυτό σαν υστερόγραφο, αλλά δεν θέλω να χαλάσει το κλίμα και το λέω στην αρχή.
    βρισκόμαστε στο διαδίκτυο.
    δεν γνωριζόμαστε. τουλάχιστο έτσι φαίνεται.
    ότι γράφω στη συνέχεια έχει αφορμή όσα διάβασα εδώ και το ψυχικό μου φορτίο, ειδικά του τελευταίου καιρού.
    τις ερωτήσεις ψάχνω κι εγώ
    σε απαντήσεις ανύπαρκτες.

    αν πρέπει να το γράψω,
    αν όχι για σένα, για τους άλλους,
    αν πρέπει να το πω με σαφήνεια,
    το λέω: μικρή μου, δεν σου ρίχνομαι. :)

    ~~~.~~~




    τι έγινε τώρα;
    τί έγινε και δεν μπορώ να ξεκολλήσω από δω;

    τόσο ίδια αισθήματα;
    πάλι;
    μα είμαι διπλάσιος από σένα, βρε μωρό,

    πώς;
    πώς ανατρέχοντας,
    τρέχω πάνω κάτω τους στίχους σου,
    μπρος πίσω τα κείμενά σου,
    και με βρίσκω
    στον καθρέφτη…

    πώς να σου πω παράτα τα, ξεκόλλα, είσαι μικρή για οριστικά κλειδιά της ζωής,

    αφού δεν είσαι,
    απλώς, είσαι μισή από μένα.

    αυτό δηλαδή πρέπει να παραδεχτώ;
    αυτό πρέπει να ξέρω;
    εγώ είμαι το λάθος; το πολύ λίγο; ο πολύ λίγος;

    κι όμως εδώ ήρθα για σένα,
    γιατί πονάς
    οκ, κι εγώ τα ίδια, αλλά το κουμαντάρω μόνος μου
    τόσα χρόνια, τόσα πολλά…

    εδώ ήρθα για σένα,
    για να σου πω
    όσα ήδη έχεις πει

    Μη φοβάσαι , η ζωή θα σου δείξει το δρόμο

    ήρθα για να σου πω
    Μύησέ με , θέλω να δω και πιο κάτω
    συνέχεια σ’ ακούω φωνή , μου μιλάς
    οι εκλεκτοί σου πάντα πληρώνουν ,
    τους εκλεκτούς σου θεά να φυλάς.



    τι έγινε κι έχασα το δρόμο;
    τι έγινε και κάθε σου λέξη μου ξύνει την πληγή;

    μιλάς για το πέπλο
    του Έρωτα
    και ματώνω
    μιλάς για σουρεάλ καταστάσεις
    και χάνομαι

    μικρή μου φίλη

    σε ψάχνω
    στο δάσος με τις κουμαριές
    σε ψάχνω στη Σαπιέντζα,

    και με βρίσκω στο βουνό, ορειβάτη
    με βρίσκω στο παν της φάλαινας

    με βρίσκω στην πίκρα του:
    κερδίζουμε περισσότερα
    αγάπη μου
    Σε χαμηλό κόστος.


    μα δεν είναι λάθος
    ποτέ, ποτέ η αγάπη
    εγώ είμαι λάθος
    που επιμένω να φωνάζω
    άφησε με Μοίρα!
    Στην αγκαλιά του


    και Παν και Διώνη,
    είμαι,
    σε βρίσκω,
    απ’ την αρχαία γενιά των θεών
    ίδια
    απαράλλαχτη
    ψυχή μου
    του έρωτα
    και
    του θανάτου.

    και της ζωής…

    άφυλος πια,
    το χάδι
    την τρυφεράδα
    την Γυναίκα
    αναζητώ

    ξέρω
    ότι πρώτα σου γαμάει το μυαλό
    πρώτα αυτό ξεσκίζει
    και μετά το σώμα

    όπως κι εσύ
    ξέρεις
    εγκέφαλοι και μυαλά χυμένα
    πάνω σε άλλα μυαλά


    γι’ αυτό αναρωτήθηκα,
    μικρή μου φίλη,
    μισό μου,
    μισή από μένα
    τον μισερό

    τι έγινε τώρα;

    μέχρι,
    που έπεσα,
    μέχρι,
    που εισήλθα
    μέχρι,
    που κάθισα στον ίδιο καναπέ
    σ’ αυτόν με το μαλακό γουνάκι

    και δεν σηκώθηκα
    δεν εξήλθα
    ακόμη

    μέχρι πού έπεσα;

    τώρα;
    τι έγινε τώρα;

    ποιος το έγραψε αυτό και για ποιόν;

    εσύ;
    που έγραψες
    κι εγώ που θέλω;
    Άγγελε μου θέλω να σε γνωρίσω, να σε ρωτήσω γιατί?

    ποια είσαι;

    εσύ που θες τ’ αθάνατο νερό,
    μουτράκι,
    που θες αγάπη

    ΠΟΙΑ ΕΙΣΑΙ?






    ΥΓ.
    κι άλλο υστερόγραφο,
    στη θέση του αυτό.

    ίσως το παθαίνεις κι εσύ.
    ίσως κι όλος ο κόσμος.
    στην έξοδο του θεάτρου
    όλα τα πρόσωπα, μου φαίνονται ίδια.
    είναι το πρόσωπο της ίδιας πρωταγωνίστριας-θεάς.
    αν κατανόησες, είσαι σαν αυτή.
    αν όχι μπορώ να στο εξηγήσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΝΑΙ στη Σαπιένζα γυμνοί απο όλα,
    μόνο αλήθεις ξερές πικρές και μελιαστές.
    πεζοποίηση!
    είναι σαν τα σίκα και τα κεράσια, να τα απολαμβάνεις λίγα γιατι αλλιως...

    διάβαζα τον μομπυ ντικ που σου εκλεψα και μου φάνικε παιδικός!!
    χα, αλήθεια παιδικός και ύπουλος, σα να με υποβάλει.

    γράφω , γράφω απο τότε που με θυμάμαι, όσα δεν τολμώ να πώ.
    μα υπάρχουν και πράγματα που δεν τολμώ να γράψω!
    είναι η ανάγκη για επικοινωνία,
    τόσο δύσκολη γύρω μου.
    ρίχνω την πέτρα και παρατηρώ το οστικό κύμα να απειρίζεται
    κι αυτοί που στάθηκα δίπλα τους στον συνεχή μου περίπατο δεν θροίζονται κάν, κι ας ήταν δίπλα απο την πέτρα, μα μοίπως τους αποκοίμησα με της φανταστικές αυτοσχέδιες ιστορίες που συνηθίζω να απαγγέλω όταν δεν υπάρχει θέμα , και σχεδόν ποτέ δεν υπάρχει .
    κι αυτο το οστικό κύμα έφυγε απο τον Άραξο και έπιασε Βόλο!
    τέλεια!
    ας μιλίσουμε τότες,
    ας κάτσουμε στα ανάκλιντρα να εγκομιάσουμε την ζωή,
    ας γράψουμε ένα βράδυ το:
    «ΠΕΡΙ ΕΥΤΥΧΙΑΣ»

    πες μου, τι είδες μέσα μου;
    Μέλι ή χολή

    ότι και να σαι, είσαι γενναίος
    σ’ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. cropper
    jesus crist super star!!
    καλό βράδυ μωρό.
    ...και να θυμάσαι την μαμά να φωνάζει απο την ομπρέλα;;
    όχι στα βαθυά παιδί μου!!!
    χαχαχααχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. είναι η διαδρομή που έχει τ' όνομα
    αραξο-βόλι.
    σαν ένα άραξε
    και
    σαν ένα βολέψου...

    άκου,
    (αφιερωμένο, για τη νέα επικοινωνία)

    τα πιο ωραία πράγματα
    έρχονται εκεί που δεν τα περιμένεις
    και γίνονται τα θαύματα
    όταν πάψεις να επιμένεις
    τα πράγματα τα όμορφα
    όσο τα θέλεις χάνονται τυχαία
    κι ας ψάχνεις σε πολυώροφα στα υπόγεια είναι η θέα.
    ~~~.~~~

    συνεχίζω...
    να βλέπω στην έξοδο ένα πρόσωπο
    ένα μόνο πρόσωπο
    κι ακόμα,
    μωρό,
    δεν είναι το δικό σου

    αυτό το "ευχαριστώ", τί το ήθελες;

    συνεχίζει...
    κάθε σου λέξη
    βελόνα χωρίς κλωστή
    μέσ' απ' την πληγή.
    αλλά δεν είναι δική σου...

    θα ζητήσω πολλά συγγνώμην,
    όσο μου μιλάς.
    κυρίως για την ειλικρίνεια
    για την αδυναμία να πω ψέματα.

    άλλωστε,
    η εμπιστοσύνη κερδίζεται
    σιγά - σιγά.
    δεν χαρίζεται...

    ~~~.~~~

    να σου πω:
    έχω την άδεια να βάλω λινκ για σένα; (πρώτη φορά ζητάω άδεια, αλλά έτσι το είδα...)

    θέλεις (εμπιστεύεσαι) να μου δώσεις
    ένα μέηλ;
    να σου πω
    αν είδα μέλι
    αν είδα χολή
    (το δικό μου φαίνεται στο προφίλ)


    καλό βράδυ
    καλό ταξίδι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. α, ξέχασα τη μαμά που φωνάζει.
    μην ανησυχείς,
    φοράω μπρατσάκια! :}

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Κόρη
    Τα μπρατσάκια δεν ησυχάζουν τις μαμάδες...το λέω εκ πείρας. Ο παππούς είχε δίκιο... είσαι πολύ ταλέντο... και αν σ'ενδιέφερε σίγουρα θα ήσουν διάσημη... και είσαι τόσο μικρή... πείρα σ'αυτά δεν έχω μόνο μια αδειασμένη καρδιά, γιαυτό πρόσεχε, φύλαξε ότι έχεις να μη στο πάρουν να μη σ'αδειάσουν, οι κόλακες και δώρα φέροντες.... μία μαμά μία .....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. AGAPHTE ANONIME
    AYTA TA NOHMATA
    LES NA MHN EINAI GIA LIGOUS???
    EINAI POLLOI OI KALOI??
    NA PERNAS KALA
    OLA TA XOUME
    OLA
    ALLA
    KALALLA
    ANTE KAI STO SALZBOURG KAI EFYGA GIA TA BOYNA

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. CROPPER
    AN ZHTAS SYGNWMH GIA THN EILHKRINIA
    DLD + GNWMH
    ALLH MIA GNWMH..
    ETOUTO AP TA OLIGA MOY:
    H ALH8EIA EINAI O PIO SYNTOMOS DROMOS
    KAI H ZWH EINAI MIKRH
    DE FTANEI
    GIA OLA

    PATA GAZI!!!!!!!!!!!!!
    GRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRN
    GIATI ALLIWS DE GOUSTARW

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. poios itan aytos o poiitis pou eipe:
    ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΠΟΥ ΚΟΛΑΚΕΥΟΥΝ
    ΚΡΥΒΟΥΝ ΟΛΕ8ΡΟ
    ???
    a re bergo!!!!
    ΥΠΕΡ dionysiake me8ise ly8e!

    poios??
    kserei kaneis??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. προς ανωνύμους κι επωνύμους
    προς κόλακες, παππούδες, κόρες και μαμάδες και ολέθρους,

    προς
    εμένα
    κι
    εσένα
    κι
    εσένα (από Σιένα)
    κι
    εκείνη

    απ' όλα τα χρώματα
    έχομεν
    και ποιητάς
    και φιλοσόφους
    και γλύπτας
    για όλους τα έχομεν

    πάρτε πάρτε
    cum on cum on cum in cumming
    γιε γιε cummings


    Ω γλυκιά αυθόρμητη
    γη πόσο συχνά
    τα
    λεκιασμένα
    δάχτυλα των
    λάγνων φιλοσόφων σ' έχουν τσιμπήσει
    και πασπατέψει



    ,ο άσεμνος αντίχειρας

    της επιστήμης έχει κεντρίσει
    την
    ομορφιά σου ,πόσο
    συχνά σ' έχουν πάρει οι θρησκείες
    στα λιπόσαρκα γόνατά τους πάνω
    συνθλίβοντάς σε και


    γρονθοκοπώντας σε ώστε να μπορέσεις να συλλάβεις
    θεούς
    (αλλά
    αληθινή

    στην ασύγκριτη
    κλίνη τού θανάτου τού
    ρυθμικού σου

    εραστή

    τους αποκρίθηκες

    μόνο με την

    άνοιξη)

    e.e.cummings [1922]

    ε, ρε γλέντια :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. και για κείνη την Ρεθυμνιώτισσα
    την καρδιά μου φαρμάκι πότισα.
    μια ζωή την έχουμε κουκλιά
    να την πιούμε μονορούφι
    ή γουλιά γουλιά.

    ποιά είναι εκείνη απο την Σιένα με τα κάστρα τα ρομαντικά;
    άντε βγάλε κανά εσώψυχο.
    εκθέσου!!!!
    ίσως εκθιαστείς!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. για πάρτη μας είναι όλα,
    δε το βλέπεις.
    σαυτή την σελίδα
    εγώ κι εσύ
    να διπλωθούμε.

    cropper, σε σενα μιλάω.
    ΕΜΠΝΕΥΣΗ!!!!
    cum on

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. (οφειλόμενη...)

    με τρόπο allegro ma non troppo

    με τον τρόπο
    μιας αφέγγαρης νύχτας
    που από συνήθεια παίρνει
    τον δρόμο
    όσων της λείπουν

    με τον τρόπο
    που το φεγγάρι γεμίζει
    κι αδειάζει

    με τον τρόπο
    που το κύμα έρχεται και φεύγει
    και στα χέρια μόνο αλάτι μένει

    με τρόπο

    κι εγώ
    με τον τρόπο μου

    σ' αγαπώ μωρό

    ~~~~~~~~

    ναι,
    δεν είναι κανείς
    να μου 'χει εμπιστοσύνη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σιωπή