Απλά

Η ζωή μας μια ασπρόμαυρη τενία
ξεφτισμένη , φαγωμένη στις γωνίες
εκει μέσα βλέπω ότι αγαπούσα
εκει μέσα ακούω γέλια και φωνές

Σκυφτή η μορφή σου ταξιδεύει στο κενό
σκυφτή με βλέμα άδειο…
είναι αρρώστια του εγκεφάλου μου η φυγή
είναι αρρώστια της ψυχής σου η σιωπή

Τι είναι αυτό που τα ταξίδια σου τελειώνει
Τι είναι αυτό που τα καράβια μου έχει εδώ
έπρεπε έξω σε άλλα πέλαγα να πλέω
έπρεπε κάποιους εφιάλτες να μη δώ

Καλησπέρα σου είπα , χάρηκα που σε είδα
Τι θα κάνεις , θα περάσεις , θα σε δώ?
Μη σε νοιάζει που η ζωή μας βασανίζει
ότι ζήτησα στα όνειρα θα βρώ .