Τι είναι λοιπόν ο απόκρυφος κόσμος μου
που οι άλλοι με δόρατα κι άρματα κρύβουν?
είν’ ο καρπός στη μέση του Παραδείσου τους
που σαν τον φας οι σιδηρόφρακτες θύρες ανοίγουν .
Θέλει θάρρος και τόλμη να ξέρεις
κι είν’ η τύχη τους τολμηρούς που βοηθά ,
τον καρπό σαν απλώσεις το χέρι να κόψεις
θα ‘ναι το πλήθος που από φόβο ή ζήλια κοιτά .
Είμ’ ενας άπατρης ταξιδιώτης στου ανέμου το άτι ,
καβαλάρης ψυχής και καρδιάς
είμαι όλα αυτά που εσείς θα φοβάστε
είμ’ όλα αυτά που από θεούς του θανάτου ζητάς .
Η απόμακρη μοίρα μου έχει πλέξει
μια φορεσιά που έχω κάψει στο βωμό της ζωής ,
μα η γύμνια του Παραδείσου μου είναι δίχως ντροπή
είναι ο ήλιος που στο μυαλό μου χαράζει νωρίς .
(art Dali)
14 / 2 / 2001
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή