ΚΟΙΝΟΝ ΙΔΕΩΝ

ΙΔΕΑΝ - ΙΔΙΟΝ

 

Με πέταξε έξω το λογκ ιν και τα σμς δεν έρχονται οι κωδικοί να ξαναμπώ. Δεν βλέπω τίποτα. Τα είδα όλα είπε φτάνει. Αυτή η τύπισσα με τα σιφώνια τους Νιαγάρες τα τρυπάνια τις σύντομες αλήθειες τις γλάστρες σα κηδείες κτλ κάτι μου θυμίζει. Είναι τουλάχιστον τρία σε ένα ή είναι ένας με δώρι και ασπίδα; Ο Κανένας είναι. Ο άνθρωπος ορχήστρα. Δεν αντέχουμε τις παρτούζες. Με διαιρούν. Η ζήλεια με διαιρεί και η ψωνιά με πολλαπλασιάζει. Στο μηδέν κάθομαι που δεν παθαίνω τίποτα. Κάθομαι στο μηδέν τέτοιες ώρες. Δεν είναι άσχημα. Είναι τέλεια άμα έχεις και τον άνθρωπο ορχήστρα.

Ένα μηδέν τρισδιάστατο το διαλέγω στρογγυλό σε χαμηλή ταχύτητα ξαπλωτό το αυγό όπως αν ζωντάντευαν οι χάρτες σαν μανταρίνι πορτοκάλι. Δεν μπορεί να είναι όρθιο το αυγό κινείται σε τροχιά, τι μαγνήτες να έχει μέσα και βλέπεις πως είναι και στέρεο λογικά έχει και πολύ σταθερή ταχύτητα. Δεν μπορεί να είναι τόσο πλακουτσό σαν πίτσα θα πήγαινε γαμιώντα. Αλλά βλέπεις ποιοι πιάνουν τις θέσεις. Τέτοιες θέσεις για παπαγαλάκια και ασυνείδητους κι εξωγαλαξιακούς να μας λείπουν, αυτοί είναι όχι μόνο εξωγήινοι και εξωγαλαξιακοί είναι από το χείλος της μαύρης τρύπας, καλά είμαστε, εμείς στη Γη μας! Να την προσέχουμε. Και τα Σάββατα και τις γιορτές. Άνθρωπε! Ξενέρωσα από την ζήλια μου. Και δεν φτιάχνεται αυτό; Άμα έχεις βγάλει την αγκίδα κάνει εκεί το δέρμα ένα ανενεργό ηφαίστειο. Το βλέπω και το ξύνω και το κόβω.

Μπαγιάτικα νέα. Πέρασα ένα τρίμερ τα μουνόχειλα με την μικρή σκάλα. Όλα τα άλλα μέρη τα έχω αφήσει στιλ άνθρωπος των σπηλαίων. Κανέναν δεν περιμένω και περιμένω τον Κανένα. Είμαι ωραία και πολύ ζηλιάρα. Γιατί της κάνεις της άλλης αναφορές; Βαράς γείωση και μας είδες για χαλκοπασάλους; Να πας να γαμηθείς μωρή. Να πας να αναστενάξει η πλατεία. Μας είδες για πελατεία; Που να σε πάρει ο κεραυνός. Δεν αλλάζει ο άνθρωπος. Σε μπουκάλι να σε κλείσουνε να σε πάρει ο φελλός και θα πηγαίνεις με τον διάβολο. Με αίμα ραπάρω χιπ χοπ να σωθώ. Μου μοιάζει ο φταίχτης σε κάποιο βαθμό και σε βρασμό εκατό τα εκατό θα σε δω στη μαλακία. Κι είδα στο όνειρό μου σαν κι εσένα. Τις είδα κι εγώ όλες λοκατζίδες στις ντουζιέρες τα αγόρια στον κάτω όροφο και τα κορίτσια στον πάνω κι ήταν το ανσασέρ γεμάτο στο ανοξείδωτο το ταμπλό. Πάρε τον ξύλινο σταυρό και μπήχ’ το. Παίζει νοθεία στον καφέ και σε όλα τα τριμμένα. Μόνο οι τρίμερ πιάνουνε το αυθεντικό κι υβρίδιο κι αυτό. Φυλάμε κάτι είδη υπό εξαφάνιση κι εμείς είμαστε ευαίσθητοι ανθρώποι με περισπωμένη μα δεν έχω την εφαρμογή που πρέπει.  Κι εσύ; Να σκίζεις τα ρούχα σου στο η αγάπη είναι ΜΙΑ. Να φιλάς τα σύμπαντα. Να χαϊδεύεις τον Έρωτα και να μπαίνεις στην συγχώρεση και την λύτρωση. Να αγκαλιάζεσαι με την αταξική κοινωνία. Διαχρονικά γαμίσια. Καύλα βραδαίως καύσεως. Η γκόμενα μας έχει στείλει. Κι έχει και σπίτι; Στα τέτοια της.

 

 

Έχω χαρέμια από ελιές. Στην Τεχνολογία βάζω κόφτη Χάξλεϋ. Κάθε Σάββατο Θα μπαίνω και μπορεί κάποια Κυριακή σου να έρθω και να μην πας Δευτέρα για δουλειά. -Αγκαλιά στην κορυφή μας θέλω.- Διημεράκια σεξ και φαγητό. Σε έχω ερωτευτεί κι έξω απ’ τη σκέψη σου δεν με ενδιαφέρει. Δεν με ενδιαφέρω ούτε εγώ. Τα έχω χαμένα. Γυρίζω εδώ που γνωρίζω. Στη μάνα την ελιά στο πατρογονικό. Μαθαίνω τον καιρό. Κλαδεύω το όνειρο. Βλέπω στη Γης νόστιμα χνάρια. Μαζεύω ξύλα για κρύα και σκοτάδια. Παίρνω αρχαίους δρόμους Το φιλοσοφώ το αγάμητο. Έχω άποψη για την παρθενογένεση.

 

Πονάω. Μια τερματίζω το δεξί μια το αριστερό, μια τον κορμό μια και τα δυο και συνεχίζω πάω. Στα αμπέλι λιάζομαι τεντώνομαι προσεύχομαι τα ποτήρια μου τα τσιγάρα μου μαζί σου τα κάνω. Κάποια Κυριακή θα σου έρθω. Μου λείπει η αύρα σου. «Έρωτας σέρνεται» Μαζεύονται δίπλα μου λιωμένοι και δεν τους θέλω Μα είναι κάτι φοβερό ! σαν έρχονται κοντά οι στερημένοι με την καπψσούρα τους Αφροδίτη του Μποτιστέλι. Άρχισα κι εγώ τις μαλακίες του Τερζή ραπ χωρίς αίμα. Και του αλήτη τα προσεγμένα. Του Έκτωρ τα μπογιατισμένα. Του Γιάννη τα ληγμένα. Του Καπελούζου τα χαζεμένα. Του Ντίντι τα κόκκινα και του Τζίμη τα ουτοπικά ρυμοτομημένα. Τα δικά σου τα .. ααα  .  Σε σκηνή.  Βγαίνω. Μαζί σου τα παίζω όλα. Τριλεπτάκια μικρού μήκους διημεράκια.

Θέλεις να σου έρθω Αθήνα; Μόνο για ‘σένα. Δεν θέλω να ασχολούμαι με πολλά. Κάνω βαριά επιστημονική έρευνα. Με σπασμένα νεύρα μες τα χύσια ανοίγω τη συμπάντια τρύπα κι ευγνωμονώ. Να πέσω από εκεί πάνω μέσα σου. Στο γιατί μέσα. Απ’ το μεθύσι το διάφανο να βγω σε πάντα γιατί. Να τελειώσει όσες φορές είναι να τελειώσει. Το δράμα σου δράμα μου. Τι έχει αυτό το μαζί που δεν το έχουνε τα άλλα και ηλεκτρίζει τον εγκέφαλο  του αλλάζει την διαδρομή. Δεν είναι μόνο από περιέργεια. Η προβληματική έχει απαντηθεί. Σε έχω ερωτευτεί μέχρι εκεί που δεν παίρνει. Μαραζώνω.    Έχω φτάσει σε σημεία που χρειάζομαι φροντίδες απ’ έξω για τα βασικά.   Μου φωνάζει η ελιά. Πάμε ένα διημεράκι μαζί να σηκωθούμε. Να έχουμε μαζί έναν σκοπό. Πως μέσα εκεί θα σε δω και θα φύγουμε παρέα. Θα φτάσουμε σπίτι και θα πω στα παιδιά, παιδιά κοιτάχτε ποιος ήρθε! Και θα είναι σα να μην έλειψες ποτέ.