δεν γυρίζω πίσω. ποτέ κανείς όλοι το ξέρουν. δεν είχα μπει στην αλληλογραφία τόσα χρόνια. είναι τώρα κάποιες μέρες που ήθελα να τα δω και άρχισα να κοιτάω πρώτα στα ποιήματα. και τώρα μπήκα να δω την αλληλογραφία. θα κλάψω. το βράδυ με ησυχία. τώρα τα κρατάω. είμαι ακόμη στο 12 και πάω προς τα πίσω. πίσω θυμάμαι ωραία πράγματα. μα τα ωραία είναι που πονάνε περισσότερο. είναι οι μέρες τέτοιες. ο ουρανός έχει κάτι πρόσφορο για εσωτερικές επεμβάσεις. με προσοχή. δεν ξέρω ξέρω πως από νοσταλγία το κάνω. από έλλειψη να σ΄ακούσω να μου μιλάς να μου αναφέρεσαι προσωπικά. και κλαίω τώρα. αλλά είπαμε το βράδυ. να βγει η μέρα πρώτα. να βγει η μέρα. δεν ξέρω. γιατί το κάνω. είναι μέρες που λέω τελείωνε. τελείωνε δεν αντέχω αυτή τη κατάσταση. να βρω ένα σενάριο να το κλειδώσω. ένα σενάριο που να συνάδει με την κατάσταση και την πραγματικότητα. ποια είναι αυτή. αυτή στο πρώτο επίπεδο; ποια ειναι η πραγματικότητα δεν ξέρω. ούτε θα μάθω. την αλήθεια μου όμως την ξέρω. και στην χαρίζω να την έχουμε μισή μισή. μισή αλήθεια εσύ. μισή αλήθεια εγώ. από δύο θα ήταν μία. αλλά ήταν από μια και γι' αυτό ήταν μισή.
Αγαπάτε Παραλλήλους
κρατιέμαι λογική
με νύχια και με δόντια
με τη γραφή με τη φωνή
κι αυτά έχω για πόδια
μα κάποιος εδώ μου χάρισε
φτερά γυάλινα
λες πως φορώντας τα
θα απάλυνα
τι θα απάλυνα?
το υφάδι? το σκότος?
τις αιχμές του ραϊσματος?
την ψυχή μας!
τη Σφίγγα! το πουλί
που δεν το πιάνει αράχνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή