Καλημέρα Έρωτά μου

 

Γιατί να έχει κάποιος τρακ όταν πάει να συναντήσει τον ΚΑΝΕΝΑ ;

Έχω κοιταχτεί σε καθρέφτη 5000 ετών. Διόλου τυχαία. Και τον έχω δει τον ΚΑΝΕΝΑ εκεί στη λάμπψη. Σχεδόν παιδί.

Δεν πρέπει να ανησυχώ. Δεν βρίσκω τίποτε το ανησυχητικό. Κι όμως ανησυχώ περισότερο κι απο αποστολή Ζωής και Θανάτου κι Ελευθερίας και Τιμής. 

Δεν θέλω να ανησυχώ. Κυρίως γιατί είμαι μεταδοτική στο ανεξέλεγκτο. Και θέλω να πάει καλά η παρουσίαση. Για εσένα και τους ανθρώπους που αγαπάς κι αυτό που αγαπάμε στην τέχνη. 

Που έγκειται η αγωνία μου και η ανησυχία μου όμως; Αφού σε όλα τα μέρη ένα ένα δεν βρίσκω κάτι το ανησυχητικό στον βαθμό δυσκολίας που πιθανολογώ να αν αντιμετωπίσω. 

Είσαι ένα νυχτολούλουδο σαν την πνοή του διαβόλου. Το μόνο που έχω φοβηθεί στην ζωή μου είναι κάποιες ουσίες που μας μεταμορφώνουν. Και νιώθω πως χρειάζομαι Σαμάνο να με προσέχει στον κόσμο. Κάποιον που να τον εμπιστεύομαι πάρα πολύ. 

Όμως δεν θέλω κάποιον άλλο μαζί μου. Θέλω εμάς τους δυό. Και έτσι γίνεται και είναι. Και χιλιάδες να είναι γύρω μου όταν βλέπω βλέπω μόνο εσένα. Αυτό είναι και η αρχική προβληματική. Ότι αφανίζει τα πάντα η παρουσία σου. Ατομική ενέργεια. Μέχρι κι εμένα. Αλλά εμένα δεν θα με εξαφανίσει κανείς. Χα! Μόνο Εσύ. Δεν μου έχεις αφήσει τίποτα.

Ψυχρή σύντηξη στο 37,2 

Μετρήστε μας να σας λύσουμε το πρόβλημα του πλανήτη.