Συμπαράσταση

 

Το σάββατο έχουμε ραντεβού με το κέντρο που θα αναλάβει την Χριστίνα Νέδα για τα εργαστήρια και τις θεραπείες που μας συστήνουνε. Εύχομαι να είναι συμπαθητικοί και να ηρεμίσουμε διότι αυτό αν ρολάρει θα με ανακουφίσει αρκετά στην πιέση που νιώθω για την διαχείριση της ιδιαιτερότητας της μικρής κι αυτή θα βρει συμπαράσταση και απαντήσεις. 

Μιλάω καμιά φορά εδώ και βρίσκω αν όχι έναν σύντροφο βρίσκω έναν έστω συμπαραστάτη. Μπορώ να το κάνω και με ένα κερί ή κοιτώντας την θάλασσα. Όμως πιστεύω πως με ακούς και νιώθω κι εγώ καλύτερα και φαντάζομαι κι εσύ όταν μοιραζόμαστε τα καθημερινά μας. Καμιά φορά νιώθω όπως σε φάρο ή και ναυαγός ή ερημήτης σε βουνό όταν μιλώ έτσι χωρίς τον άνθρωπό μου απέναντι σε διάλογο. Γίνεται πιο αργή η διαδικασία και διαφορετική. ΤΟ ΕΝ ΤΟΥ ΟΛΟΝ. Ναι δεν κλίνεται αυτό είναι άκλιτα. Έτσι κι αλλιώς δεν ακούω κανέναν εκτός από αυτό. Ακουω τους άλλους όταν μου λένε και σκέφτομαι για αυτούς. Σπανιότατα βρίσκω κάτι που να μου ταιριάζει να τραβηχτώ να στρήψω να με στρήψει και για να ταυτιστώ το παθαίνω με κάποια έργα πολύ ευρύχωρα σε ψυχοσυναισθηματικό επίπεδο. Σε επίπεδο σχέψης συγκεκριμένης σκέψης το έχω πάθει σε άλλες διαστάσεις. Στις γνωστές που να φτιάχνουν έναν άρτιο συλλογισμό δεν το έχω δει ακόμη. 

Μόλις χτύπησε ο συνναγερμός για τον καιρό. Όμως αύριο που είναι πανσέληνος λογικά θα ηρεμίσει θα τα κρατήσει η Θάλασσα όλα μέσα της να τα δει η Σελήνη. Και θα τα έχει όλα μέσα της η Σελήνη να τα δώσει στην Θάλασσα.

Σε σκέφτομαι που είσαι συντετρημένη να κρατώ μια ζεστή αγκαλιά για σένα δυνατή. Κι έχω ζαλάδες αγάπη μου. Θα τα καταφέρουμε όμως τα καταφέρνουμε κάπως.