Είδα τρομερό εφιαλτή. Ότι ήμουν στον ορίζοντα και με είχανε ρωτήσει να πάνε κάπου μια βόλτα τα παιδια και εγώ τους είπα ναι και πήγανε αλλά έφυγα μετά από κει χωρίς να έχουν έρθει και πήγα σε ένα πάρτυ σε μια αντιπροσωπεία αυτοκινήτων που ήταν έκπληξη πάρτυ για μένα και το είχε οργανώσει ο ντίντι αλλά ήταν κάπως σαν πρισμένος περίεργα αλλαγμένος αλλά πολύ συγκινημένος. Είχε είσοδο και ερχόταν κόσμος κι είχανε γράψει και λάθος το όνομα μου στο ιβεντ. Και με είπανε ακαδημαϊκό και το δέχτηκα και χόρευα για να χορεύω  με έναν γραμμωμένο που του έλειπε ένα μπροστινό δόντι και με πήρε μια να με κεράσει ποτά και μόλις μου την έπεσε θυμήθηκα τα παιδιά. Τότε πήρα τη μάνα μου και το σήκωσε και πριν μιλήσω μου είπε ειρωνικά τι με χρειάζεσαι πάλι και της είπα πως ψάχνω τα παιδιά και χωρίς να μου απαντήσει γύρισε στον πατέρα μου και του είπε μπάμπη η νάνσυ έχασε τα παιδιά και τον άκουσα που πετάχτηκε ρωτώντας θέλει να της δώσω το αμάξι. Και το έκλεισα. Και σκέφτηκα τα βήματα που τους έχω πει να κάνουν άμα χαθούμε και με είδα να μιλάω στον Ηρακλή και να του λέω θα με βρήτε από την τράπεζα θα είμαι αυτή που θα έχει κάνει τελευταία ανάληψη εκατό ευρώ. Και ξύπνησα με δύσπνοια έτοιμη για πανικό και έβαλε μια μπόρα εκείνη την ώρα και σηκώθηκα και κινήθηκα και τον έδιωξα και σταμάτησε κι η μπόρα έξω. Δεύτερος πανικός μέσα σε λίγες ώρες. Ήρθε και το απόγευμα.