ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΑΤΑΡΑΓΜΕΝΟ ΜΟΥ
Είναι δύσκολο να σχετιστείς τους διαταραγμένους. Δεν φταις εσύ δεν φταιν αυτοί. Μπορεί να τους δεις να τα καταφέρνουν καλύτερα κι από τον καθέναν και να μην μπορούν το ένα. Και γι' αυτό δεν θα τους δεις. Κάποιες φορές. Εξαφανίζονται.
Συνήθως δυσκολεύονται να ακουλουθήσουν, πρόγραμμα κι έξτρα στο πρόγραμμα. Γι' αυτό και προτιμούν και να κινούνται αυτόνομα ή και με κάποιον που τους συμερίζεται απόλητα. Κάποιες φορές μια τρίχα βάρος μπορεί να τους συνθίψει. Κι άλλες φορές μπορεί μια μόνο κίνηση από τα μαλλιά τους να σαρωθεί το σύμπαν.
Είναι δύσκολο να τους σχετιστείς το είπαμε. Να ακολουθήσεις και να ακολουθηθείς πόσο μάλλον να περπατήσετε συντονισμένα. Μπορούν όμως να σου προσφέρουν αν το αντέχεις το είδος της σχέσης που θα σου δείξει ποιος είσαι. Τί είναι για σένα το ίδιον το ίσον τί έχεις και τί ζητάς. Πόσο νομίζεις ότι πιάνεις και πόσο πας. Ποιες είναι οι αξίες σου οι ρίζες τους και ο πολιτισμός σου.
Κι όσο για αυτούς που λένε πως κοιμήσου με στραβό για να ξυπνήσεις αλλήθορος -Κάτι το οποίο δεν μπορεί βέβαια ποτέ να κυριολεκτήσει- για μένα σημαίνει πως κοιμόσουν και σε ξύπνησε ο τυφλός σου που θα μπορούσε να έχει την τύφλα αυτή πχ που θέλησε ο Δημόκριτος. Επομένος τί να την έκανες την όρασή σου ο κοιμησμένος!
Αν δεν μπορείς λοιπόν να σχετιστείς με τον διαταραγμένον σου είναι θέματα ακαιρεότητας αυτά. Οικειότητας ελευθερίας δουλείας συμφερόντων κτλ. Μακριάς κοντής φαρδιάς στενής οπτικής και άλλα. Περι ορέξεος κολοκυθόπιτα που λέμε και χρόνια πολλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή