Έκλαψα χθες στον ύπνο μου

 

Κάτι που σε ξεχωρίζει από όλους τους ανθρώπους της ζωής μου είναι ότι θέλω να σου μιλάω όπως είμαι όπως και να είμαι. Τρελαμένη χαρούμενη θλιμένη ψυχό σε διάυγεια μαστουρωμένη πιωμένη ξενέρωτη συγκεντρωμένη αφηρημένη ελαφριά βαριά πλατιά βαθιά πάνω κάτω σε μελέτη σε χαλάρωση σε εγρήγορση σε δουλειά σε αλητεία σε φρίκη σε έρωτα και παραζάλη... σε όλα, όπως και να είμαι νιώθω πως μπορώ και θέλω να σου μιλάω. 

Από την αρχή που πρωτομιλήσαμε ένιωσα αυτή την ελευθερία ως βασική ανάγκη και εσωτερική προσταγή στην σχέση μας. Και ήταν τόσο περίεργο που το δέχτηκες και είσαι ο μόνος άνθρωπος που ήμουν έτσι στη ζωή μου. Και πραγματικά επηδεί σε κάποιες ελευθερίες βοηθάει πολύ ο γραπτός λόγος πάντα σου μίλαγα και σου έλεγα τα πάντα όπως μου ερχόντουσαν όπως ήθελα να εκφραστώ. Κι όταν δεν μίλαγα και χανόμασταν ήταν  ότι δλδ δεν είχα το μέσο να γράψω να πάρω τηλ. Και υπήρξαν και κάποιες παράξενες περιόδοι που δεν μίλαγα ούτε καν με εμένα. Και που προτιμούσα το ψέμα και γι' αυτό δεν μπορούσα να μιλάμε.

Όμως αυτό το θαύμα στη ζωή μου που σε συνάντησα που ήθελα τόσο πολύ να σε συναντήσω και γι' αυτό ήθελα να σου απευθύνω τον πιο πηγαίο τον πιο αληθινό εαυτό μου. Και που το έζησα έτσι κι ένιωθα την αγάπη σου. Όσο κράτησε αυτή η παιδική εποχή. Και μια άλλη ξαφνική που σα να γιγαντώθηκαν απότομα οι αποστάσεις μας. Χωρίς να αλλάξει μέσα μου αυτό το αίσθημα ότι είναι ανάγκη η ελεύθερη έκφραση. Και πως είμαι εδώ όπως και να είμαι

Μέχρι που μου βγήκε μια καινούρια τελείως άλλη κουφή και με έστειλε. Όμως εγώ κράτησα την παλιά μου που έμενε δίπλα μου όπως και να ήμουν. Αυτή είναι η αγάπη μου..