Χθες τη νύχτα κάποιος ήρθε και πήρε το εργαλείο που δουλεύουουμε στις ελιές αυτό τον καιρό. Μου έκλεψε το κονταροπρίονο το στιλ το βενζινοκίνητο το επαγγελματικό που κάνει 500ευρώ και το βενζινοπρίονο το στιλ το κοντό που κάνει 300ευρώ. Δίπλα του ήταν δυο ηλεκτρικές δέμπλες και δεν τις πήραξε και από κάτω ήταν το εμπαγγελμτικό χορτοκοπτικό το στιλ κι αυτό το ίδιο ακριβό. Τα εργαλεία ήταν το ένα πάνω στο άλλο με την σειρά που χρησιμοποιουνται στην καλλιέργεια αλλά αυτός πήρε μόνο τα πριόνια. Και λέω αυτός γιατί υποθέτω πως ήταν ένας για να πάρει μόνο αυτά γιατί αν ήταν ένας δεν θα μπορούσε να πάρει παραπάνω πράγματα. Εγώ δεν κατάλαβα τίποτα. Τα κουτάβια δεν τα άκουσα. Αν ήταν η Τάρα θα την είχα ακούσει γιατί ανέβαινε στα κεραμύδια και ερχόταν στο παράθυρό μου και γαύγιζε και με είχε σηκώσει αρκετές φορές μέσα στη νύχτα.
Σκέφτηκα και την διάρηξη που μου κλέψαν τα χρυσαφικά που ήταν κι άλλα πράγματα δίπλα εργαλεία αξίας και δεν μου τα πήρε. Κι ίσως πάλι να ήταν ένας και γι' αυτό να μην τα πήρε. Υποθέσεις κάνω, πως και την Τάρα μου την φάγανε για να ξεκινήσει αυτό το πλιάτσικο εδώ πέρα. Και οι ημέρες του όχι και των φώτων είναι ημέρες γιορτινές. Σκέφτομαι διάφορα και κάνω υποθέσεις.
Πέρασα πολύ πιο πλούσιους καιρούς και εδώ τα άφηνα ανοιχτά κι έλειπα συνέχεια. Τα τελευταία δυο χρόνια σταμάτησα να κάνω και να συμμετέχω στα Φιλιατρά και γενικώς. Κάθομαι σπίτι. Όμως την νύχτα κάποιος ήρθε και ήμουν εδώ και κοιμόμουν και δεν κατάλαβα τίποτα.
Δεν έχω λιγήσει να τρομάξω να τρελαθώ όταν με πυροβολούσαν στα εκατό μέτρα και μου αφήναν σκουφιά στην ανηφόρα κατακαλόκαιρο και μαλλιά στο αλώνι στην ξερολιθιά στην ελιά και νεκρά πουλιά κτλ. Άνοιγα όλα τα φώτα και καθόμουν με την πλάτη στο παράθυρο κι έλεγα ρίχτε.
Δεν ξέρω τίποτα. Κι αυτά που λέω πως μόνο στην αγάπη μου θα μιλήσω εννοώ για το κορμί μου. Ποιητικά το λέω. Αλλά ας μην σκέφτομαι έτσι. Μάλλον είναι τίποτα κλεφτρόνια της πλάκας κι απλά βρήκαν ένα εξώσπιτο και παίρνουν ότι βρουν μπροστά τους.
Εγώ δεν έχω μπλέξει κι ούτε προηγούμενα έχω πέρα από ότι αντιλαμβάνομαι γύρω μου και παρατηρώ κι έχω συμμετάσχει με κάποια κείμενα σε δράσεις και ομάδες που δεν λειτουργούν πια. Και γενικώς ότι θα μπορούσα να υποθέσω δεν έχω καμία σχέση.
Είναι περίεργο όμως να έρχεται κάποιος μόνος του και να παίρνει λίγο λίγο. Και δεν μπορώ να καταλάβω τί ήθελε και άδειασε το πανάρχαιο αρχείο μου με τα χαρτιά και τα φιλμ τότε στο όχι που εκεί είχα πράγματα μόνο συναισθηματικά κι από τον προηγούμενο αιώνα και στην σοφίτα δεν ανέβηκε καθόλου. Τί να βρει άλλωστε. Χειρόγραφα και εφημερίδες τα έχω χτύσει και είναι μόνο συναισθηματικά. Για το κορμί μου γράφω και την ψυχή μου όλες οι μεταφορές. Που μόνο οι ποιητές μπορούν να τα καταλάβουν. Κι αυτά τα έχτισα συμβολικά όχι ότι έχουν τίποτε χρηματική αξία τα ποιήματα και τα γεγονότα της τότε επικαιρότητας.
Τα πριόνια όμως τα ήθελα να κλαδέψω για να εισοδέψω να ξεκολλήσω λίγο από δω. Κι αν ήθελε κάποιος να με τρομάξει για να φύγω από εδώ έπρεπε να μου φέρει πριόνια όχι να μου πάρει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή