Το να κοιτάς τον ορίζοντα είναι φουλ αντιψυχωσικό. Θα ήταν ακόμη πιο αντιψυχωσικό αν είχα κι έναν σύντροφο να κοιτάει την ίδια ώρα το βουνό.
Γιατί τέτοια μικρά και συνηθισμένα γεγονότα με βάζουν στο μυθιστόρημα και σκέφτομαι πως αυτός που ήρθε είναι των μπάτσων πρώην χούλιγκαν και πιόνι αναρχικών συνταγματαρχών.
Μιλάμε για νόμπελ η φάση.
Και πρέπει να εμψυχωθεί το μυαλό μου να οργανώσω αντικλεπτικά και αναχώματα.
Ή να γίνω πιο κυνική. Τί είναι να κάνω να μην είμαι στόχος.
Δεν θέλω να είμαι στόχος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή