Έξω από την καθημερινότητα της οικογένειας μιλώ με ελάχιστους ανθρώπους. Μιλώ με μια ξαδέρφη μου που με συγκινεί η καλοσύνη και η ευαισθησία της και λέμε για να λέμε δλδ μόνο για την ζεστασιά. Και μιλώ με μια δρ.ξαδέρφη μου ερευνήτρια που με συγκινεί το θεωριτικό αστήρευτο του μυαλού της. Βλέπω τις φοβίες μου τα λάθη τις ελλήψεις καθώς και τα θετικά από τα χαρίσματα. Η μια βλέπει κάθε μέρα τον παιδικό της έρωτα και μιλάνε φιλικά χαιρόνται και τσακωνόνται αλλά δεν μπορεί να περάσει ούτε κατα διάνοια το φράγμα της μοίρας ακόμη κι αν αυτός μένει εκεί μόνος του από τα 5 του να την περιμένει. Η άλλη δεν μπορεί ούτε κατα διάνοια να αφήσει την εργασία της και να κοιταχτεί στον καθρέφτη στον καθρέφτη βλέπει την εργασία της και τρέμει να σταματήσει μήπως χαθεί χαθεί από την θέση της.
Μιλάω και πιο αραιά με θείες μου για ζεστασιά και με κάποιους παλιούς μου έρωτες για λίγο πιο ζεστασιά αλλά μιλάμε όπως με τις ξαδέρφες μου και τις θειές μου. Με φίλους φίλους δεν μιλάω. Μου έχουν απομήνει στην καρδιά μου οι ερημίτες κι οι ασκητές και έχω μήνες να πάω κάποια τέτοια βόλτα. Αλλά νιώθω πως θα πάω σύντομα. Δε μου λείπουν οι βόλτες οι ορχήστρες οι εκθέσεις τα ποτά η κοσμικότητα καθόλου . Μου δίνονται ευκαιρίες αμάξια να ανεβοκαταίβω με παίρνουν τηλέφωνα με καλούν αλλά δεν μου λείπει. Μου λείπει κάποιες στιγμές που κάθομαι η παρουσία του συντρόφου συγκεκριμένα να μοιραστώ την ομορφιά μου μας του. Μου λείπει η ενήλικη οικειότητα. Και κάποιες φορές που παθιάζομαι και νιώθω ερωτόπληκτη τα μεγέθη του πάθους και μοιραία τα σκέφτομαι να μετουσιόνονται σε έρωτα κάπως λυπάμαι που είναι μισά και πάνε έτσι όπως πάνε. Και είμαι έτσι κι εγώ ένας από τους πολλούς που δεν τους έτυχε η σπανιότητα ακόμη να ζήσουν μια τέτοια μετουσίωση τέτοιου μεγέθους ψυχή τε και σώματι όριμα και συνειδητά. Και φτιάχνω πράγματα πάνω σε αυτό και λέω καλύτερα να μισοζείς παρά να μη ζεις καθόλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή