Καθώς ο τόπος σκοτεινιάζει.
Και πέφτει ολόγυρα πικνό σκοτάδι
Τα φωτεινά πια
δεν μπορούνε να κρυφτούν.
Κι αναγνωρίζονται.
Ένα εδώ.
Ένα εκεί.
Σαν ξαστεριά στην εξοχή
Στον ουρανό τρεμίζουνε.
Και τότε κάποτε όποιος πήγε
Κι όποιος δει
Σε εκείνο το ταξίδι το μακρύ
Στης γης τα άκρα κι έχει φτάσει
Σέλας τον περιτριγυρίζουνε.
Εκεί που είναι ο ουρανός
Σαν ένα δέρμα με τα αστέρια
Σαν αποτύπωμα δακτηλικό
Απ' τον Θεό.
Επάνω στο πικνό σκοτάδι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή