Είναι ανάγκη να μας κρατήσω ψηλά. Να μην χάσουμε το χιούμορ μας. Να βρω ένα φωτεινό ζεστό και πολύχρωμο τρόπο να μιλήσω στο παιδί για την μοίρα του. Για το νόμισμα που έχει που είναι η μάρκα της για την τέχνη και που πολύ λίγοι το έχουν ολόκληρο και το κρατάν ολόκληρο και από τις δυο μεριες για να το βάζει και να παίζει και να φτάνει στον ουρανό. Να της πω να μη φοβάται και θα φτάσει να κάνει πλάκα με τους μπαμπούλες και θα τις φτιάχνουν ωραίες γιορτές και πως με το καλό μεταμορφώνονται σε αγγέλους. Να της πω πως οι θεραπείες είναι για να τις δώσουνε όπλα για να συννενοείται με τους άλλους που δεν πήραν αυτό το νόμισμα. Και θα είμαι δίπλα της και μέσα στα εργαστήρια μαζί της. Γιατί αυτό το νόμισμα δεν είναι για να το βάζει όπου κι όπου για να μη της το χαλάσουν να μην το χάσει πουθενά κτλ. Κάπως έτσι, το φτιάχνω. Γιατί πρέπει να βρω λόγια να τη δυναμώσω και να την ησυχάσω και να ξέρει πως πρέπει να ετοιμαστεί για κάτι ιδιαίτερο που μπορεί όμως κι έχει όλα τα φόντα να γίνει κάτι πραγματικά πολύ πολύ μοναδικό και σπουδαίο.
Έχουμε προσανατολιστεί και ψάχνουμε κατεύθυνση στην τέχνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή