Και τα μεν αλλά και τα δε που ανταλλάξαμε. Από την μία άκρη ώς και την άλλη. Είναι όλα όσα μπορούν να υπάρχουν στον γνωστό και τον άγνωστο κόσμο. Κάθε μέρα νύχτα μέρα . Όνειρο πραγματικότητα ιδέα. Εφιάλτης τρέλα. Μια επιφάνεια τελειωμένη κι από μέσα η άβυσσος. Τραγουδισμένη η σιωπή. Τα ναι αντίο. Τα κομματιασμένα σ' αγαπώ. Τα σ'αγαπώ στα κάτεργα και τις εξορίες. Τα μετανιωμένα σ' αγαπώ. Και τα σ' αγαπώ που σκοτώνουν. Που σκοτώνουν άλλα σ' αγαπώ. Και τα πεταμένα σ' αγαπώ. Και τα σ' αγαπώ σε καραντίνες. Και τα εύθραυστα και τα παγωμένα σ' αγαπώ που γίνονται θρίψαλα για ποτά και καφέδες. Και τα σ' αγαπώ που με γαμήσαν. Και τα σ' αγαπώ που δε με γαμήσαν. Ο βόρειος και ο νότιος πόλος . Δυο πηγάδια στην απέναντι πλευρά της γης που συναντιούνται εξατμισμένα στου πυρίνα το μάγμα. Αυτά που σερβίρεσαι αλλά δεν τα τρως και τα πετάς χαλασμένα μαζί με το πιάτο. Τα βασανιστήρια. Τα ραδιουργήματα. Τα σημαδέματα και οι αβρές χειρονομίες που δομούν και συνθέτουν την συχνότητα και όλο το ψυχικό ηχητικό ρεύμα στο "υπάρχω" του Καζαντζίδη. Και γίνονται σφιγμός στο αίμα του τρελού που σώζεται από μια κουφή και τυφλή ολόδικιά του ελπίδα όπου και η επίγνωση της τρέλας του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή