Είμαι σπίτι από χθες, πήρα τα παιδιά, αδιαθέτησα και σήμερα είμαι με ντεπόν πλας χιλιάρι. Το κεφάλι μου. Ούτε εσένα σε νιώθω καλά.
Θα ήθελα να μπορούσα να γίνω πιο ρομαντική και πιο κυριλέ για σένα αν με θες. Αν με θες δεν το ξέρω.
Δεν το ξέρω.
Συγνώμη, ήθελα να πω, όπως το ξέρω.
Κάνω μια άσκηση που όταν λέω δεν το ανταλλάζω με το όπως και το μη με το πως. Και στα περισότερα κολλάει και βγάζει κάπου. Άσκηση δικιά μου είναι για στοχασμό, ευγένια και θετικό προσανατολισμό.
Σε θέλω πολύ αγάπη μου. Θέλω να κάνω πιο κυριλέ και πιο ρομαντικά όνειρα για να με φέρουν πιο κοντά μήπως και καταφέρω έτσι κάτι. Κάτι κοντινό. Κάτι στο τώρα. Να κάνω αυτά που προτήνουν οι μάγοι οι αστρολόγοι οι τσελεμεντέδες του έρωτα. Αλλά τίποτε από αυτά δεν(όπως) πρόκειται να κάνω. Το μόνο που συμφωνώ είναι να μην(πως) σε κυνηγάω.
Βλέπεις! Φοβερή αυτή την άσκηση! Με ανατροφοδωτεί συνέχεια. Γκρεμίζει όλα τα σύνορα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή