Amor fati

  Κι έτσι μ' αυτό πολύ όμορφα θα μπορούσα κι εγώ τώρα πια να σιγήσω. Να σκεφτώ πως ασπρόμαυρα θα είναι ανώτερη η  σιωπή από όλους τους ήχους και τα ηχοχρώματα. Να πέσω μέσα στη ζωή να δημιουργήσω πράγματα που θα ήθελα να σου δείξω και φτιάχνοντας τα βγαίνουν στον κόσμο και στα δίχνω. Το θυμάμαι το σημείο αυτό, έχω ξαναπεράσει από αυτόν τον πολύ χρήσιμο ύπνο από αυτή την περιποιητική ματαιότητα της οικοδόμισης της ζωής που στάδιο και αγώνας και κατάκτηση. Περνάω κάθε μέρα από αυτό το σημείο σαν το καθημερινό δρομολόγιο, το πρόγραμμα ενός χαμένου. Αυτός γυρνά μετανιωμένος για να λάβει το ίδιο νόμισμα για το οποίο μετάνιωσε που το έδωσε. Τί να πω κι εγώ έχουνε πει τόσα τόσοι άλλοι. Δεν είναι ότι θέλω να πω κάτι, το δικό μου ότι είναι αλλιώτικο από των αλλωνών. Να δώσω θέλω για να νιώσω χρήσιμη κι ίσως κάπου και σπουδαία. Να πω κάτι για να σε φανταστώ να το ακούς και να το νιώθεις. Να φτάνω. Να διαπερνάω τον καθρέφτη και να βγαίνω σε με μαγική χώρα που με γεμίζει ερεθίσματα που είναι αδύνατο να προβλέψω. Πως είναι οι ιστορίες για αγρίους και θηρία, καμία σχέση. Ζεστασία και συμπόνια. Τέχνη. Δεν ήθελα να ερωτευτώ. Περιμένω κι εγώ υπομονετικά να περάσει. Κάνω τα απαραίτητα. Νιώθω να στερούμαι το πιο βασικό δοκιμάζομαι και στο να στερούμαι κι ότι άλλο. Σα το κακομαθημένο που έχει κολλήσει άγρια. Κι ελπίζω να με ημερέψει ένα χάδι. Η στοργή που είπε ο ποιητής να έρθει να με βρει να με ξυπνήσει από του έρωτα τον εφιάλτη. Μα η στοργή φαίνεται να είναι αυτή που περισσότερο κι από τον έρωτα με τρομάζει. Το διευκρινίζει κι ο ποιητής. Χίλιες φορές να στεριθείς χίλιους έρωτες παρά τη στοργή. Κι από στοργή γράφω. Αν έγραφα από έρωτα θα έβρισκα να παίξω ένα σύστημα, πάνω από τα μισά δεν θα ήταν για να τα παρουσιάσω, δεν τα γράφω από χαζομάρα. Πονώ για την κατεκτημένη μου χώρα και σαμποτάζ στον έρωτα κάνω. Δεν μου λείπει ο έρωτας, όπως και στον ποιητή που μιλάει για την στοργή η στοργή μου λείπει κι η στοργή η σύντομη αυτή που τα βλέπεις όλα και σε στοιχιώνει και είναι όλα άδεια και πολύ δύσκολα χωρίς αυτή.