Χώμα αφράτο

 

Χώμα κοσκινισμένο κάτω 

πούδρα και το πατώ 

με ανεξήγητο ηδονισμό  

Μια το χώμα μια τον ουρανό

Κούνια κάνω τα σκέλια μου 

κοιτώ. Κοιτώ τα αστέρια.

Κι όσα που γράφει 

ο ιδρώτας μου στη λάσπη.

Είμαι ο τελευταίος 

άνθρωπος πάνω στη γη

ή μήπως ναυαγός σε απάτητον τόπο

Το ίδιο να' ναι.

Στον νου μου το ίδιο ζαλιστικό

Κούνια που στριφογυρίζει κι ανεβαίνει 

κι ύστερα ανάποδα 

ως το τράνταγμα και πάλι.

Χώμα κοσκινισμένο κάτω κοιτώ

αφράτο και το πατώ

Ζαλισμένη.

Άλλα ίχνη δεν έχει.