Η ευτυχία δεν έχει πόνο. Το έχω δει αυτό να συμβαίνει την πρώτη φορά που αγκάλιασα τον Ηρακλή. Ήμουν πάνω στο φορείο την ώρα που ξύπναγα από το χειρουργείο μέσα στο οποίο εκτός των άλλων που δεν μπορούσαν να με ναρκώσουν γιατί μόλις είχα φάει μισή γίδα όταν σπάσαν τα νερά κι ενώ πια είχα προχωρημένη διαστολή και γένναγα είχε χέσει κι ο Ηρακλής μέσα στο αμνιακό υγρό κι έπρεπε να γίνει και καισαρική λόγο της μέσης μου έπαθα και προεκλαμψία και σήκωσα 21 πίεση την ώρα που με λιποθύμησαν με τον αιθέρα και μου έπαιρναν το παιδί. Ήταν πραγματικό θαύμα που δεν πάθαμε ζημιά. Στο ξύπνημα από όλη αυτή την ταλαιπωρία και τα προβλήματα που δεν μπορούσαν να μου κάνουν σωστά την νάρκωση οι πόνοι μου ήταν ασύλληπτοι. Όταν μου έβαλε η μαία το μωρό πάνω μου σταμάτησαν όλα, δεν ένιωθα κανέναν πόνο, ήταν μαγικά αυτά τα δευτερόλεπτα δεν θα τα ξεχάσω ποτέ. Η ευτυχισμένη αγάπη εξαφάνισε τον πόνο. Όταν τον πήρε από την αγκαλιά μου ξανάρχισε. Το έχω ζήσει αυτό το θαύμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή