ψυχοδομές

 

Βλέπω το παραλήρημα να παίζει και δεν το ακούω. Δεν είναι όπως τις άλλες φορές με την δική μου φωνή. Είναι πολλές διαφορετικές φωνές από διαφορετικές εποχές. Δεν το ακούω, το κοιτάζω απλά και το διαπιστώνω.

Είναι οι φωνές ύστατες σε τοπία Αποκάλυψης. Παραγγέλματα για θυσίες, Κασσάνδρες και Τειρεσίες. Σουλιώτισσες και αντάρτες που σαλτάρουν απ’ τα λαγούμια και τα χαρακώματα τους.  Ένα ξεμονάχιασμα σε μια γωνία με γρήγορο έρωτα βουτηγμένο ασφυκτικά σε άπληστη απελπισία και φόβο.

Σύννεφα βρίσκονται γύρω μου. Στρέφω το βλέμμα μου στον ουρανό και δεν βλέπω τίποτε, παρά ένα μολυβί που με τυλίγει σε μια παγωμένη μοναξιά σαν αιωνιότητα. Κι ευτυχώς νιώθω να ξεκινάω να υπάρχω απ’ τα μάτια σου, μπαίνω σε ένα φτερωτό γλυπτό του Ροντέν κι ησυχάζω. Όπως λίγο πριν βγω στην σκηνή για να διευθύνω το έργο.

 Θα πάμε βόλτα και θα δούμε όμορφα πράγματα. Θα χαμογελάσουμε ο ένας στον άλλο και θα παίξουμε πολύ σοβαρά, μαγειρεύοντας με τα υλικά του κόσμου τον κόσμο. Θα μερακλώσουμε με τα γιατί και τα γαμώτο που κάνουνε μεγάλο κρότο και κρατάνε τον ρυθμό και χορεύουμε.

Θα φανεί ο Ήλιος κι η θάλασσα θα ζωηρέψει το χρώμα της. Θα κοιτάζουμε στα παιδιά την θέληση για το ανυπόμονο θαύμα. 

Βλέπω τα  αιτήματα της αγάπης να γίνονται παράδοξες κατασκευές. Φτιάχνοντας καινούριες ψυχοδομές.