Είδα ένα όνειρο πολύ περίεργο. Με γενικό ρεζουμέ την απορεία. Γαλήνιο παραταύτα. Τρώγαμε δυό άγουρα ροδάκινα σκέτη ανατριχίλα και κοιταζόμασταν, αυτή ήταν η πιο ωραία του στιγμή. Και μια άλλη που σε είδα μόνο με ένα βρακί να πηγαίνεις έναν διάδρομο προς ένα σκοτεινό δωμάτιο κι αφμιταλαντεύτηκα δυό δευτερόλεπτα να ακολουθήσω αν γυρνούσες να με κοιτάξεις αλλά όχι την πλάτη σου. Δε γύρισες και δεν ήρθα. -Ίσως αυτά τα δευτερόλεπτα να είναι τα δυό χρόνια που πέρασαν και τα ροδάκινα όλα τα προηγούμενα.- Είχε και φάσεις με πολύ κόσμό το όνειρο και ήταν όλα καλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή