Η Φοίβη

 

Ο Μπαμπής είναι περίεργος τυπάς. Είναι από αρχοντική οικογένεια από αυτούς τους πέντε που την εποχή της σταφίδας εδώ σέλωναν τ' άλογο με χρυσή σέλα και διασκέδαζαν στο Παρίσι. Ο Γιάννης έχει τέσσερα σπίτια παρατημένα και ζει ρεμπέτικα κυρίως ως μαέστρος κιθαρωδός. Τον γνώρισα έξω παλιά όταν ήταν περιζήτητος γαμπρός και λαϊκή -και όχι μόνο- τοπική φίρμα. Όμορφος και λαμπερός. Είναι και γυμναστής-φυσιοθεραπευτής εκ Γιουκοσλαβλιας όταν ήταν ακόμα το καθεστώς. Ορφανός από πολύ νωρίς, από μάνα στην εφηβεία κι από πατέρα μετά από λίγο.

 Συναντιόμασταν όμως πιο κοντινά στο "άντρο της επαναστατικής φιλοσοφίας και τέχνης" στου μακαρίτη του "δάσκαλού" μας του Βέργου. Ερχόταν πάντα με την τσαντούλα του να συμβάλει κάτι στο τραπέζι της παρέας, με την κιθάρα και πολύ συχνά με το μπλοκ που σκιτσάρει και ζωγραφίζει. Τα θέματα των συζητήσεών μας πάντα της ριζικής αμφισβήτησης και της μεταφυσικής. Ευγενής κι ολιγόλογος. Πολύ στιγνός με την κακία των ανθρώπων και αξιακά σταθερός. Κράτησε η φιλία μας και έχει πάντα το δικό του κρεβάτι στο σπίτι μου, γίναμε οικογένεια και του έδωσα να βαφτίσει με την Καλοχαιρέτα το μικρό μου. Πριν λίγα χρόνια ήρθε με ένα τετραπληγικό σκυλί από τροχαίο στην αγκαλιά του που του το έδωσαν για ανάρρωση. Ήταν τόσο παράλητο που έπρεπε να το κρατάει και να το πιέζει κάπως ειδικά για να κάνει την ανάγκη του το σκυλί, λέγεται Φοίβη κι είναι αυτό που συνήθως παίρνω στα βίντεο όταν παίζει ο Μπαμπής με την ορχήστρα. Μου είχε δημιουργηθεί μεγάλη εσωτερική ερώτηση πως έμπλεξε έτσι ο Γιάννης που είναι τόσο ανεξάρτητος κι αέρινος τύπος.

 Η Φοίβη από την αγάπη μισοσυνήλθε και γυαλίζει με τα χρόνια και τις φυσιοθεραπείες εξυπηρετεί μόνη της τις ανάγκες της αλλά έμειναν τελείως παράλητα τα πίσω της πόδια. Σιγά σιγά κατάλαβα. Καταλαβαίνω. Τί είναι αγάπη και που και πώς αξίζει να δίνεται.