Η ψυχή μου ζητάει λιβάδια
Την απαλή απλότητα των χόρτων.
Ζητάει να τα διασχίσει
σα μαγεμένο παιδί χοροπηδώντας
και στριφογυρίζοντας
με τα χέρια ανοιχτά στους ανέμους.
Στην παλιά δημοσιά που πια
δεν περνά ούτε ένα αμάξι
ξαπλώνω στον δρόμο με το ηλιοβασίλεμα.
Ακούω στα χόρτα το ταξίδι του ήχου
απ' το κελάρισμα της πηγής στα βουνά.
Η νύχτα είναι μια μάταιη απόσταση
Κι εγώ κατοικώ στην απόσταση
μαζί με τ'αστέρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή