Σουτάρω ..
Σήμερα σηκώθηκα κι έκανα πέντε πράγματα. Μου λείπεις κι απορώ πως αντέχω και μπορώ και μπορείς. Ξαναγεννήθηκα χθες, σε ήθελα πολύ, στις δύο τη νύχτα σου έφτιαξα μια φωτογραφική στιγμή. Λυσομανούσε το μοτέρ της γεώτρισης είναι ίσα με το τραπέζι. Έπαιξα λίγο με τις ατμόσφαιρες στους μοχλούς έτσι που μου ανεβαίνει η αδρεναλίνη και στις 16 ατμόσφαιρες καβάλησα πάνω στον αγωγό. Δε φτάνει εννοήται αλλά μου έκανε προσωρινά καλό. Τώρα έκανα μπάνιο και έχω ξαπλώσει, είχα μέρες να πλυθώ, έτσι καταλαβαίνω την στεναχώρια, πιάνω βιβλία και παλιά χαρτιά και σταματάω να βλέπω το σώμα. Μόνο τα δόντια μου πλένω κι αυτό επειδή σε φιλώ. Μακάρι να ήξερα τι δεν κάνω καλά να το διόρθωνα. Έχω δυο τρεις δρόμους ακόμη να πάρω, χίλιους, δεν ξέρω, συνέχεια φυτρώνουν κι έχω και δυό πολύ καλούς που τους φυλάω στην άκρη. Ξέρεις πως είναι, κουσούρια της προπόνησης και της εκπαίδευσης αυτά. Κάθομαι με μισόκλειστα μάτια και με αυλακώνει βαθιά το ήλεκτρο της μορφής σου, με μαστιγώνει ηδονή, όπως βγαίνω απ' το δρόμο και πέφτω πάνω σου. Μέσα σε ένα δευτερόλεπτο ζω πολύχρωμα κι ένα τρομερό δέος με τινάζει. Κεραυνοβολούμε, έτσι το λένε. Γιατί η ζωή μου είναι μαζί σου κι έχω τρελαθεί. Απ' τη στιγμή που σε κοίταξα. Κι απ' την στιγμή που προτω-άκουσα τη φωνή σου και πέθανα. Γιατί πέθανα κι έκανα τόσα χρόνια να σηκωθώ δεν ξέρω. Ξέρω μόνο ότι σηκώθωκα και δεν μπορώ με τίποτα να πεθάνω. Κι ας πεθαίνω κάθε φορά που νομίζω πως φτάνω, πως είσαι απέναντι από το κενό που πηδώ.
Σε θέλω. Ας με λυπηθούν οι θεοί. Αγάπησέ με.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή