Προβολή - Δεσποινής Τρίχρωμη

όπως περνούν δέντρα από το παράθυρο σε κοιτώ κι όλο σε προσπερνώ δέντρο γίνομαι και γω στον αυτοκινητόδρομο και προσπερνώ ακίνητο βουνό κάθε φορά που μου λες σ’ αγαπώ ψάχνω βιβλία να το χειριστώ να σε φιλήσω ή να σε σιχαθώ βγαίνω και κλαίω στην πίσω αυλή εκεί που κάναμε την προβολή δέντρο σε δέντρο ήταν το πανί ταινία εγώ και κοινό εσύ το σ’ αγαπώ μου το άφησες μισό σε ποιο βιβλίο να βρω αν μου ‘κανες καλό απίστευτο κενό και όχι γιατί σ’ αγαπώ διαλύομαι στην σκέψη πως εσύ μου το ‘μαθες κι αυτό