ΑΣΠΑΣΜΟΣ
Μια μέρα με ανοιχτές προσλαμβάνουσες θα με κοιτάξει ίσια στα μάτια
Με την αγκαλιά του μονώνοντας τα ηλεκτροσόκ που με μαστιγώνουν
Τότε ο κόσμος θα φωτιστεί από αυτή την ενέργεια
για να δω πως στην αγκαλιά μου κρατώ τον φρουρό της ουτοπίας
Θα μου πει πως εδώ δεν χρειάζεται πια να με πολεμάω
πως εδώ η μάχη με την κανονικότητα κάπου τελείωσε
Το μέσα μου θα ξεχυθεί στους δρόμους του
με λουλούδια στα χέρια ζητωκραυγάζοντας την ξέφρενη ευτυχία
Ώσπου να επαναλληφθεί η Ιστορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή