Αν ξεκινούσαμε από αυτά που γίνονται θα είχαμε τελειώσει τώρα. 

Αυτό που με πονάει περισότερο από όλα και με κάνει να θέλω να τα παρατήσω είναι η ζήλεια που νιώθω για τους άλλους σου έρωτες. 

Το κάνεις και το κάνω και λερώνονται όλα στη λάσπη.

Όσο τα σώματά μας θα μένουν ανεκπλήρωτα και δέκα και εκατό και πεντακόσιους να ρίξουμε μέσα το κενό μεγαλώνει και   θολώνει. 

Έρχονται ώρες που μισώ την αγάπη, την ζεστασία, την έκσταση, που δίνω σε άλλους ανθρώπους, γιατί δεν την παίρνεις εσύ.

Είσαι δίπλα μου κι όλα τα φώτα πέφτουν πάνω σου και γίνεσαι το μοναδικό μου πρόβλημα το άλυτο η σπαζοκεφαλιά η αιώνια 

Κι όμως γαμώτο θα μπορούσα να σε έγλειφα μερικούς αιώνες να πάθεις αμνησία από έρωτα μια ώρα να ηρεμίσω.