ΠΟΙΗΜΑ ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ
*
Πρέπει να τελειώνει
αυτή η Ιστορία με τον Ήλιο και τη Θάλασσα.
Κάθε σούρουπο να ξεγελιέμαι
πως μπαίνει μέσα της και από την κάψα του
αυτή χρωματίζεται μέχρι που αρχίζει η νύχτα
και πιτσιλιέται ο ουρανός από τα συντρίμμια τους.
*
Ήθελα να μου βάλεις σε μια σειρά
την συλλογή με τα παράφορα οράματα.
Αν κάποτε φύγεις από το μυαλό μου
θα μείνει μόνος ο Θάνατος.
-Άσε που μόνος του θα μου είναι αδιάφορος
, δε θα λέει μία. –
*
Είναι η θάλασσα που γλύφει βράχο
και ζηλεύω. - Τα κύματα. -
Κι είμαι το χέρι που την πιέζει
από το κέντρο της Γης και πάλλεται
αδιάκοπα. Όσο θα ήθελα.
*
Πτέρωσον. Πρώσω πάντες, θα πω
Το έμβολό μου το απαλό να γλιστρήσει
η Τριήρης στης Ατλαντίδος την πύλη
Πάνω στην ώρα που ποντιζόταν.
(Photo by me σήμερα/ ΚΑΥΣΩΝΑΣ το απομεσήμερο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή