γιατί η Φαντασία έρχεται δεύτερη

 

Άγαλμα των ιδεών μου μορφή

Στις νοητές του κόσμου ομοιώσεις

Κομμένα μέλη κεφάλι και χέρι

κι αστρόσκονη από τις πτώσεις.

 

Μέθεξης δύναμη επιστρεπτική

Το αόρατο σου π’ αγαπάω με θέλγει

, με κήλει, με καλεί,  με στέλνει

στα δυό σου αφρισμένα σκέλη

 

Έτσι στο πέλαγο του απέραντου

του κάλλους πνίγομαι με ανοιχτό

το όμμα της διαλεκτικής σωσίβιο ψυχής

στο αχανές που φεύγω να σε γυρεύω.