Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

"αυτομάτως"



Αυτομάτως
τό να χέρι πλακώνει ένα άλλο
σάν ηλιοφώς πού βγαίνει πάντα από πάνω.
Δυό χέρια
από δυό σώματα διαφορετικά
δίχως καμώματα
Σηκώνουν τό σεντόνι και τρυπώνουν απο κάτω.
Τά γόνατα λειτουργούν σάν έμβολα
στο σκοτάδι
Τά σώματα κολυμπούν σε μια θάλασσα
από λάδι,
κι η σιωπή σάν ρόδι ραγίζει και σπάζει
τα σώματα
ώσπου σπίθες χόβολη και χρώματα
ανοίγουν τρύπες πού καπνίζουν
στό σεντόνι...


ποίημα του ΝΙΚΟΥ ΣΠΑΝΙΑ
(mixed fotos by me)

4 σχόλια:

  1. τι σου αρεσει σε αυτο το ποιημα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. μ'αρέσουν τα ποιήματα με ξεκάθαρη πλοκή. πχ, οι ποιητικές ιστορίες του αξεπέραστου Νίκου Καββαδία.
    οι εικόνες σε αυτό το ποίημα είναι στέρεες. το συναίσθημα εδώ βγαίνει αγνό, παρθένο θα έλεγα. κι αυτό φαίνεται απο τον τρόπο της χειραψίας, τον συμβολισμό του ροδιού. έπητα, το λευκό του σεντονιού που γίνεται πίνακας ονείρων.
    είναι πραγματικά σπουδαίος ο τρόπος που αποτυπώνει ο ποιητής εδώ τον έρωτα και σε ένα βάθος που ίσως μόνο μια ποιητική σκέψη μπορεί να διακρίνει τις αρχαίτυπες μορφές της ένωσης.
    ο Νίκος Σπάνιας είναι παρεξηγημένος ποιητής, ποιητής του περιθορίου όπου τον κατέταξαν οι δήθεν ηθηκολόγοι κριτικοί της εποχής του. μόνο στον αμερικάνικο υπερρεαλισμό βρήκε κάποιους δέκτες. μάρτηρα της ποίησης θα τον έλεγα εγώ με απόλυτο σεβασμό. σαν ένα μπουμπούκι απο άνθος μοναδικό, τόσο εύθραυστο και τόσο δειψασμένο για αυτά που τρέφουν έναν ποιητή, έναν αληθινό ποιητή που δεν βρήκε πρόσφορο έδαφος, που θεωρήθηκε επικίνδυνος για τα φρουφρου και τα αρώματα της αριστοκρατίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. η ροή, οι λέξεις, οι εικόνες κυλάνε τόσο φυσικά κι ανεπιτίδευτα, μα τόσο ταιριαστά σαν υποσυνείδητα..
    μαγική είναι εδώ η γραφή του..!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. μαλιστα. σεβομαι τη γνωμη σου αν κι επιτηδευμενη και βαρια σαν βελουδο με μια ψιχα επαναστατικου ενθουσιασμου. εννοω θα μπορουσες να μου απαντησεις πιο λιτα και καθαρα, αλλα οκ το 'πιασα.
    εγω δεν καταφερα να δω κανενα ιδιοφυες βαθος ή παθος -οπως πχ σε πολλα δικα σου-, με πειραξε οπτικα και ηχητικα η επαναληψη της λεξης "σωματα" (δεν με πειραζει η επαναληψη γενικως, αλλα μ αρεσει να πεφτει σε καιρια σημεια) κι εκτος απο μερικες εικονες (πχ τα γονατα σαν εμβολα και οι σπιθες χοβολη και χρωματα ανοιγουν τρυπες που καπνιζουν στο σεντονι) με το υπολοιπο δεν καταφερα να επικοινωνησω. voila! η θεα απο τη δικη μου κλειδαροτρυπα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σιωπή