Κυριακή 30 Αυγούστου 2009

για τη Μέδουσα



μαγνητισμένη απο τη μαρμαρυγή στα μάτια της φίλισα την ανάσα της προκαλώντας αυτή την αέρινη κένωση που παρατείνει την ένωση. την καυστική.
τυφλή αφέθηκα ψηλαφώντας τις οροσειρές των χειλιών της, των χιλίων μορφών της στην μια, την έκπληκτη, την συνενετική.
στην συννεφιά της νηνεμίας, την όμοια με ένταση, σε στάση επιβλητική απο την ορμή. συνέχισα, να σχίζω απαλά την μεμβράνη του ''μη''.
να καταδύομαι καταδιωκόμενη καταδικασμένα. να μπερδεύω την οσμή ρουφώντας ρεύματα ρίγους. σφαλερού. τραγικού ήθους.
σφαδάζοντας να σφίγγω μαρτυρικά για τη ματαιότητα του μετά μας.

[αυτά, όταν η σφαίρα της φαντασίας καρφώνεται στο στατικό κομμάτι του εγκεφάλου προκαλώντας διαταραχή. χύνοντας κατακρατημένες αντάρες σε καταρράκτες. στην ακατάπαυστη στιγμή.]

(art Franz von Stuck/ medus, Velasquez/Venus)

5 σχόλια:

  1. ποίος θα μου μάθει να βγάζω αυτά τα μπλάβια πράγματα απο τη θάλασσα?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συνέχεια...
    Όσοι βρεθήκαν μάρτυρες σε αυτό το θανατηφόρο σφιχταγγάλισμα,σαστίσαν...
    Είχε συμβεί μια απίστευτη μεταμόρφωση...Η Μέδουσα έχασε την αποκρουστική της όψη με μιά λάμψη,στην θέση της εμφανίστηκε μια απόκοσμα πανέμορφη Νύμφη και εκεί που έχασκαν οι γλώσσες των φιδιών μικρά κρινάκια της θάλασσας ευωδίαζαν ανέμελα.Και αυτή η τόλμηρή που με μιά έξυπνη κίνηση απέφυγε το βλέμμα της και τόλμησε να την αγγαλιάσει,γεμάτη ζωντάνια ακτινοβολούσε κάνωντας όλους να στρέψουν το βλέμμα μακρυά..
    Είπαν ότι και αυτή μεταμορφώθηκε ,πολλοί ορκίστηκαν ότι πέταξε ψηλά προς τονΉλιο και χάθηκε,άλλοι ότι χάθηκε μέσα στο πλήθος που μαζεύτηκε από τον θαυμασμό και την περιέργεια για την ανοησία της κοπέλλας.Λίγοι κατάλαβαν τι έγινε στ`αλήθεια,πολλοί λιγότεροι απ`αυτούς που έσπευσαν να δώσουν εξηγήσεις.Άλλος είπε ότι ήταν η κόρη της που έψαχνε από καιρό και μόλις την βρήκε ΄σαστισε και έφυγε η κατάρα παίρνωντας την αρχική της μορφή,άλλος ότι η κόρη που την αγγάλιασε ήταν το καλό της κομμάτι που το είχε χάσει σε αλλοτινούς καιρούς και το ξαναβρήκε,άλλος ότι η Μέδουσα ήταν μια παραίσθηση,μια ομαδική παράκρουση που επειδή δεν είχε κανείς το θάρρος να την αγγίξει υπήρχε..
    Τότε τους διέκοψε ο πιο γέρος της ομύγηρης και τους είπε να πάψουν να λεν αηδίες...
    Κανείς δεν είχε τολμήσει να αγγαλιάσει την Μέδουσα με ...αγάπη και αυτό το προτόγνωρο για την Μέδουσα συναίσθημα ήταν ένα δυνατό σοκ,προτόγνωρο που δεν μπόρεσε να τιθασεύσει αλλα αφαίθηκε και την συνεπήρε,χάνωντας για μια και πάντα την παλιά της υπόσταση,γιατί έφτανε απλά και μόνο λίγη αγάπη για να μετατρέψει το χειρότερο τέρας σε ένα εξαίσιο πλάσμα.
    Όταν τελείωσε,αποφ΄σισαν όλοι μαζί να φτιάξουν ένα ναό στο σημείο που έγινε το θαύμα για να το θυμούνται οι νεώτεροι ελεύθεροι πλέον απ`αυτό το θανατικό που σκόρπιζε η Μέδουσα.Ρώτησαν να μάθουν το όνομα της κοπέλλας που έκανε αυτή την παράλογη και απέλπιδα πράξη ,που τους έσωσε αλλά κανείς δεν την γνώριζε,κανείς δεν την είχε δει πριν στην πόλη τους,έτσι τον ναό τον αφιέρωσαν στα όνειρα όλων των ανθρώπων, που είναι να βρούν κάποτε την αληθινή τους φύση αποβάλλωντας ότι κτηνώδες και ζωικό κουβαλούν όπως η Μέδουσα .κ
    Και τον αφιέρωσαν με την σύμφωνη γνώμη των γερόντων στην άγνωστη θεά που την ονόμασαν....ΠΑΝΤΙΟΝΗΡ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. με χτύπησε ρεύμα
    ένα τηγάνι μου προσγιώθηκε στο κεφάλι..
    κάτι κάνω λάθος και πρέπει να το βρώ!

    μ’άρεσε η ιστορία σου, αν και δεν είχε να κάνει με αγάπη, η αγάπη θα ακολουθούσε το ’’μη’’.. αλλα και πάλι δεν ξέρω, κάτι κάνω λάθος σου λέω..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Mπα εγώ διεστρεψα την οπτική απλά από απλή διαστροφική διάθεση και δυό μπουκάλια λευκό κρασί...Ίσα,καλά πάς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σιωπή