Κυριακή 2 Αυγούστου 2009

αποτοξίνωση


σα παραφορτωμένο δέντρο νιώθω
με καρπούς που σαπίζουν στα κλαδιά
απογοητευμένη απ΄τους ανθρώπους
που μου πιασαν το χέρι και μοιραστήκαμε
ύστατες στιγμές σε λακκούβες βαθιές
και εξαφανίστηκαν μετά φυσικά
θα προτιμούσα να μην υπήρχαν
καθόλου και ποτέ, να μην είναι
φαντάσματα της ιστορίας μου..
θα ήθελα να κλεινόντουσαν στο άντρο του νου
για να νιώσουν, να καταλάβουν την αιχμαλωσία
στην φυγή τους, στην εύκολη διαγραφή τους..
πέρασα χρόνια να χορεύω ρυθμούς
στα πατήματα της λήθης που μ' εξορίζει
απο το είναι μου, ανώφελα κι αποτυχημένα
στις χυμένες σκέψεις τις αγύριστες
ονειρεύομαι την στιγμή που όλοι αυτοί
θα περνάν μπροστά μου να με κυκλώνουν
κι αυτή η περιγραφή μοιάζει θανατική
είμαι σε μια έρημο γεμάτη αγκάθια
μα απ τα παπούτσια μου τα ζευγάρια
στέκουν μισά και στα πρησμένα πόδια μου
τίποτα δεν χωρά και μένω αγκυλωμένη
στα μεθυσμένα βράδια μου γέλια αρλεκίνων
ζωγραφισμένα ψέματα βροντούν υπερβολικά
σαν τα ξύλινα πόδια τραυματιών πολέμου
θεέ μου, άρρωστη είναι η ψυχή μου
από παράσιτα που με βυζαίνουν στα σπλάχνα
και είμαι ανίκανη να τα διώξω μονάχη
είμαι ανίκανη για οποιαδήποτε μάχη
με αυτούς που καμώνομαι πως αγαπώ
φαίνεται μου λείπει το ένστικτο
κι από την άλλη μπορεί όλα αυτά
να μην είναι δικά μου παρά να 'ναι
μια παράνοια της αποτοξίνωσης

(fotoς by Malucas)

7 σχόλια:

  1. Καλησπέρα τεράστιο παιδί!!!

    Μόνο να σου πω,
    πως είσαι υπέροχη!!!

    Και φιλιά πολλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πύρινη φίλη μου,
    κάθε σου λέξη εδώ μου είναι
    όαση.. να το ξέρεις.
    αποτοξίνωση σε στιλ ραμαζανίου κάνω
    μα κάτι είναι κι αυτό, εε..
    σήμερα η μέρα ήταν καλύτερη
    ..τα κύματα που με ανακάτεψαν

    το τεράστιο έχει σχέση με το τέρας?
    και το υπέροχο με το περιττό?

    ξέρω ξέρω, οι δυο όψεις
    οι δυο κόψεις..

    ορμόμενες ορμόνες
    και κοιμητίρια κομωτήρια

    σ'ευχαριστώ που περνάς
    και μου αφίνεις ένα χάδι
    αγνό, απο αυτά που τόσο
    μου έλειψαν

    ελπίζω να είσαι καλά

    πολλά φιλιά
    μακρυά απ'τη θηλιά..
    χοχ
    ;οΡΡΡΡΡΡΡΡΡ
    μου λείπεις
    δραπέτης που είσαι..
    καληνύχτες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. σήμερα το στομάχι μου είναι σκατά, πιο χάλια απο όλες τις προηγούμενες μέρες που ήταν χάλια..
    μόλις που το κατάφερα να φάει το ρίζι απο μια γεμιστή πιπεριά και ανακατεύομαι ικτρά!
    απο πιεσμένα συναισθήματα.
    άντε γειάααααααααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μήπως και φταίνε όσοι ,σαν προνοητικοί ναυαγοί παστώνουν τις αγάπες που πιάσανε και τις κρεμούν στα δέντρα,κάτω απ`τον ήλιο ,κραττώντας την έγνοια τους να τους γεμίζει τον μυαλό ,ακόμα και όταν πια σκελετωμένες σε πλήρη αποσύνθεση αφήνουν την πικρή τους δόση νοσταλγίας?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ..με έσκισες!!
    αλλα ευτυχώς διαφωνώ λίγο..
    πως πιάνονται οι αγάπες σε θηλιές;
    κι αφού θεός είναι αγάπη αθάνατος δεν σύπτεται ποτέ..
    ε; τι λές; τι φταίει..

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σιωπή