Σειριακά

Χτυπά το σφυρί να στερεώσει τον τύπο
Καρφιά τρυπούν του Θείου τις παλάμες
Θυσία ε, του ελεύθερου, του άναρχου
Κατεστημένο στο σταυρό του σαν ρύπος

Θρώσκεις γύρω τη μετριότητα ως το τέρμα
Τι τέλμα προκαλεί η ασφάλια αυτή
Στα χαράκια της νιότης νοητής του γραμμής
Η αλήθεια εκεί λογικά μου φαντάζει για ψέμα

Σου μιλώ με τις ώρες , φανταστικά
Σμίξαμε τα κορμιά μας μαζί, σε μια κράση
Μπορεί αυτό κοινότοπο τελικώς να υπάρξει

Ανθρώπινες σχέσεις που ιριδίζονται
Βαδίζοντας ελπιδοφόρα στην ολοκλήρωση

Μη! Μη μου πείς για Χίμερες ,
ουτοπίες.
Αλήθεια,
ψάχνω,
κάτι βρήκα,
Ένταση, κοδε‘ι΄νης , χαρτιά
Εκτυπωμένες σελίδες,
ζωής,
Με τρελαίνουν ..
+
«.. ύστερα ήρθε η λογική
Που θαμπώνει τα συναισθήματα
Και αφίνει τις επιθυμίες μετέωρες ..»