Ήρθες έφυγες και πήρες τις ελπίδες
Όταν στα μάτια καθρεύτες ψυχών
Τα είδωλα μας βλέπαμε αντικριστά
Έρωτα τυφλέ πες μας εσύ τι είδες.
Τότε σαν γέλαγες μας γέλασες και εμάς
Μαζί σου η ευτυχία ήταν απλή ηδωνή.
Που έγινε οδύνη!
Κι αφού στο διάβα της ζωής κόλλησα στις βιτρίνες
Απ΄ το παζάρι αγόρασα για μένα κάτι κρυφό.
Τι πάθος κι αυτό!
Ήθελα να γύριζα τα χρόνια μας πίσω
Δέν ξέρω απ’το τι να ξεκινήσω στο πώς
Να τ’άλλαζα.
Να σε ζήσω χαρά μου τι μαγεία
Πόση αγαλίαση μου χάρισες να ’νιωσες
Οι τόνοι της με πλάκωσαν κι απόκαμα
Παράξενο πολύ να με κουράσει η ευτυχία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή