Σαγαπώ

Σαγαπώ και χάνω μπροστά σου
την τετράγωνη λογική μου
Μα εσύ με λυπάσαι όταν μελανχολική
γεμάτη ζαλάδα χαράζει η αυγή μου.

Μια περιπλάνηση φωτιά
Απο ένα κερί που λιώνει γλυκά
Στο σώμα σου επάνω
Μοναδική μου άπιστη σκέψη
Ήσουν εσύ στην κάθε μου στέψη
Μονάρχης πριγκιπά μου
Μεταμορφώθηκα σε ότι ζητούσες
Ξέχασα τα όνειρα μου
Γιατι είχα πιά τα δικά σου
Φαινόντουσαν μακρινά σαν αχτίδες
Πάνω στο χιονισμένο βουνό
Μιάς πλανητικής καρδιάς απο ατσάλι
Τσιμέντο, γυαλί και μπετό
ΣΑΓΑΠΩ
Την αφέλια στον αέρα
Την μυρωδιά απο γάλα στο γαλάζιο σου αίμα
Σ’αυτές τις λιμνοθάλασσες των ματιών σου
Τα καράβια μου έγιραν
έριξαν άγκυρες βαριές κι ασήκωτες
ή προσαράξαν.
Πλέον βοήθεια ζητώ
Στον ωκεανό μου να βγώ
Τον μικρό
Που τελιώνει κάθε πρώτη και δεκαπέντε
Αγάπη μου.