Θέλω οι ρυτίδες μου να είναι χαρούμενες, εννοώ να έχω γελάσει πολύ στη ζωή μου.
Να αγαπώ ασφαλέστατα.χα!
Αναδρομόντας «περί αγάπης» εγκόμια συναντώνται μόνο εκ θείας ομιλίας.
Με προβληματίζει τότε η ανθρώπινη προσέγγιση. Η ουσία να παραμένει ίδια όσο τα πρόσωπα κι αν αλλάζουν.
Η ανθρώπινη αγάπη, ατελής και φθήνουσα, ή προοδευτική, ακόμα και σταθερή κατ εξαίρεση. Είναι η πυξίδα, ο προσανατολισμός, ο μπούσουλας για την ευτυχία.
Ακόμα και ο πόνος που προκαλεί ώρες ώρες μπορεί στην ουσία να είναι ευχάριστος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή