Η αρχή και το τέλος , πιο τέλος?
όλα έχουν συνέχια αν δείς ,
θα γελάσεις , θα κλάψεις , θα τρέξεις
κι ειν’ το τέλος στιγμή μιας αρχής .
Με κινήσεις αργές σαν χορό ,
σε σπονδές στους θεούς των ονείρων
στο βωμό τις ευχές σου θα καίς
δίπλα απ’ το άψυχο σώμα ενός χοίρου .
Αποβάλλοντας ότι αγαπούσες
για να πάψεις άλλο πια να πονάς
προσπαθείς να τρυπώσεις στο χάος ,
την αρρώστια του νου να κερνάς .
Του καθρεύτη το είδωλο βλέπω
τρομαγμένο με άδεια ματιά ,
με κοιτά παγωμένο σαν ψόφιο
και ποτέ του δεν βγάζει μιλιά
Μαυρισμένα τα μάτια μου βλέπω ,
πως αλλάξαν σε τόσο λίγο καιρό ,
ποιοι τα αδιάσαν συνέχια ρωτάω ,
που έχει πάει της ζωής το νερό?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή