Οδηπορικό στη γή του θανάτου
ξεκίνησα τη μέρα του χαμού
είχα ένα χάρτη σκισμένο στην τσέπη
και τη μαγεία του αγνώστου στο νού .
Περιπλανήθικα μήνες στ’ αλώνια
κι είδα ανθρώπους θαμένους στη γή ,
είδα το σώμα να λιώνει τη μέρα
και η ανάσα να βγαίνει τη νύχτα βραχνή .
Τι το ωραίο με κρατάει εδώ ,
τι κρύβει η ψυχή μου που θέλω ακόμα να δω ,
είναι η νύχτα εφιάλτες γεμάτη
και μια θολούρα κριμένη στο μάτι .
Να ‘ταν μια μέρα πρωί φωτινό
κι ένα καράβι γοργό να μας πάρει
με καπετάνιο εσένα οδηγό
και την ελπίδα πανί στο κατάρτι .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή