ΟΞΕΙΑ

Αν μπορούσα να ελέγξω την πίεση της 

ατμόσφαιρας θα έφτιαχνα έναν χορό με

περισπωμένες που θα' διχναν στο χρόνο

τα μονοπάτια που βγάζουν στη δημοσιά

αλφάδι. πλαγιάζει στο ρεύμα η καθετή

Αν μπορούσα να πλέξω τον θόλο, τα

πέντε έξ'επτά επί τρία δια ραδιοκύματα

σήματα σα μάτια για να σε δω στο χορό

των περισπωμένων, οξεία σπαθί!

Μας ξελεπίζουν, μας αφήνουν μέρα στο ψυγείο

και συνεχίζει η καρδιά να χτυπά -πάντα τώρα-

κι απλά γινόματσε νοστιμιά όσων βαράνε αντί να

βαριούνται. Ναι, με καλείς απ' τον Μαραθώνα

στη Σπάρτη. Απ' την Ιθάκη στο 

Αλκανταρ να γυαλοχαρτάρουμε κέρατα 

Με τεχνίτη την πνοήη που σκαλίζει λαβές 

για την αίσθηση του άλογού μας  

καλπάζοντως χείλια του φαραγγιού 

γύρω στο - μέσα στο - πέρα απ' τη σύσπαση

Ως γλυπτών απολίθωμα

Ως έκπτωτος θεός

Ως τώρα..

(fotoart Andrew Wyeth)