πιστολένια φτερά

θανατική πληρώτητα, άδειο καμίνι

αδύναμοι πλέουμε αναρυχητές

στης ρουφήχτρας την δίνη

το πλευρό σου στόμα
που χάσκει ανοιχτό

γδύνεται το δέρμα μας
συντελεύεται η γιορτή

το τραγούδι του αντίλαλου

-ήταν- μια ανάσα βρογχερή

αποδημούσσα στις τεταμένες

μπούκλες των αισθήσεων

...

πεςτο ταξίδι στο χάος

με ιστίο τον άξονα
εκτυφλωτικόν ορίζοντα 

διασπόμενον σε κορδέλες

γραμμές πιασμένες στη ρόδα

να ανεμίζουν κρυστάλα
σκόνη,

(art Ensor Jamais)