απο δω και πάνω

stone..

..

στην θάλλασα

(ή τα χάλασα, δεν αντέχω άλλο.. κι η δειλή)

συγγνώμη, λυπάμαι για τις τσούχτρες μη φανταστείς,
μα το σώσε με και το χέσε με μέσα σε ένα τόσο
παρατεταμένο σύρμα μπορεί να έχει σχέση..
άσχετη άσχετη άσχ άσχετη άσχετη άσχετη ω
άσχετη άσχετη άσχετη άσχετη ετη άσχετη άσχετη τουρτα

πως γίναμε έτσι..

ξέσπασα σε σκυλίσιους λυγμούς
(που δεν θες ούτε να με ακούς)

γιατί ξύπνησα απ' το όνειρο
που σε είχα αγκαλιά μου
μονόδρομα στα αδιέξοδα
συναισθήματα, στη θηλιά μου

(art Kandinsky)

..μα τι να πω..

''..και δεν μπορείς να σταματήσεις την δική μου τη φυγή
..στο περιθόριο ..εδώ που είμαι άσε με να μίνω.. και δεν μπορώ
να μη σε δω ούτε να μη σε περιμένω.. το σ'αγαπώ
πανω στου μπάτσου μου χαράζω την πληγη..''

για τη Μέδουσα

μαγνητισμένη απο τη μαρμαρυγή στα μάτια της φίλισα την ανάσα της προκαλώντας αυτή την αέρινη κένωση που παρατείνει την ένωση. την καυστική.
τυφλή αφέθηκα ψηλαφώντας τις οροσειρές των χειλιών της, των χιλίων μορφών της στην μια, την έκπληκτη, την συνενετική.
στην συννεφιά της νηνεμίας, την όμοια με ένταση, σε στάση επιβλητική απο την ορμή. συνέχισα, να σχίζω απαλά την μεμβράνη του ''μη''.
να καταδύομαι καταδιωκόμενη καταδικασμένα. να μπερδεύω την οσμή ρουφώντας ρεύματα ρίγους. σφαλερού. τραγικού ήθους.
σφαδάζοντας να σφίγγω μαρτυρικά για τη ματαιότητα του μετά μας.

[αυτά, όταν η σφαίρα της φαντασίας καρφώνεται στο στατικό κομμάτι του εγκεφάλου προκαλώντας διαταραχή. χύνοντας κατακρατημένες αντάρες σε καταρράκτες. στην ακατάπαυστη στιγμή.]

(art Franz von Stuck/ medus, Velasquez/Venus)

τα χαλεπά!

κυμάτων λαγαρών
λικνίσματα
των παφλασμών
γαργαρητά

τα χαλεπά
τα χαλεπά!

(foto by kostas_patra)

πάμε κάπου..

(ή ασιμοκαπνισμένη)
πάμε κάπου..
που να νιώθουμε ευτυχία
κι απελευθέρωση

πάμε κάπου..
που να κεντρίζονται
οι αισθήσεις απ' τη στιγμή
και να σχίζεται η αιωνιότητα

πάμε κάπου..
στην ευαίσθητη ένωση
και να ναι' το χθες
στις όχθες της

πάμε κάπου..
που απλώνεται μέσα στο μετά
κυλάει ταξίδι το πουθενά
στο πούθε είναι το ένα
και κανένα άλλο

πάμε εκεί
κι..

ΣΥΓΗ

με την ποίηση άπεπτη στο στομάχι
σε δυο καρέκλες, στο σπασμένο

απ' τους ανέμους τραπεζάκι
γεμάτο είναι το τασάκι
με ''όνειρα''.. καπνισμένα..

ας μην έχω ένα ωραίο τετραδιο τσέπης
και το τρελό μου τσελέμι
το αρωματικό, το ρομαντικό..
που, έστω στα ψέματα,
ας
..πάμε κάπου!

(fotos by me)

απομακρυσμένο σινιάλο

μίσασε το φεγγάρι πριν λίγο, πρίν πολύ, πρίν την αυγή, την εποχή, την επαφή
να, δεν ήθελα να πω αυτό. ούτε αν ήταν ωραίο το φαγητό
ούτε..
ήθελα να σε δώ, να σου μιλήσω και ο μόνος τρόπος είναι εδώ. εδώ
και χωρίς τίποτα να έχω να πω, καταλαβαίνω,
καταλαμβάνω το κενό.
είσαι μια αιτία λοιπόν, και τίποτα άλλο?
ένα απομακρυσμένο σινιάλο..

(art Frida Carlo)

στη Frida

''ας ερχόσουν για λίγο, μοναχά για ένα βράδυ να γεμίσεις με φως το κρυφτό μου σκοτάδι..''

άπεπτη ποίηση

χάθηκα στον αναλυτικό λαβύρινθο
στων παρηχήσεων τον αντίλαλο
με τις παραμορφωμένες μεταφορές
σαν χαλασμένο τηλέφωνο να βουίζει
να μικροφωνίζει τα πιο μεγάλα
όπως το CB σε απόσταση μηδενική


οι λέξεις μου είναι δάκτυλα
και η γραφή μου εμετική
κομμάτια απ' το στομάχι
αντί απ' τη ψυχή, άπεπτα

και ξέρεις γιατί?
(α ..)

(art Kandinsky)

Παν

τέφρα εσύ φτερά
φτερά εσύ τέφρα
τέφρα εσύ φτερά
φτερά εσύ τέφρα
τέφρα εσύ φτερά
φτερά εσύ τέφρα

χαρίζεται στον φίλο Κωστή Τζαϊλάκη

(foto by me/ art KOJA-Κ.Τζαϊλάκη, Πάνας)

Κύκλος η γραμμή

Οθόνη. Πλήκτρα. Πλήξη αρθρώνω

Ψυχολογία ψυχρή γιαπί η ποίηση

Ντουβάρια κι αβάντα αβαν γκατε

έκκληση να εκλείψεις

εντάξει, θα αντέξει?

Καλώδια λοιδορούν

Τον οίστρο κρέμασα με ιστό στο ιστίο

Καθρέπτη θολού η θάμπη να με θρέφει

Να λάμπει τρίτου τύπου σκεπτομορφίνη

Ενώ εννοείτε η ανόητη ήττα

διάττοντα άστρα, άστα να πάνε

ζάχαρη το όνειρο γλυκό

ομοιοκατέληξε το υλικό στο νερό

να με καθάριζε ..λέει.. να με κάθιζε

στου χρονοχώρου τον θρόνο

Κύκλος η γραμμή

ΚΥΚΛΟΣ Η ΓΡΑΜΜΗ

Κύκλος η γραμμή

[ Αφαιρεμένη τέχνη η τεχνική Η κόχη του ναι-όχι, η φαλλική του κοπή

απαλλαγή απ’ της αλήθειας την αλλαγή

Θρυλικοί λίθοι που κόλλησαν λύσσα

Με το καλέμι και το σφυρί σκάβαν Λέξεις η σκέψη να σκεπαστεί ]

(foto by xristinart/ Bienale Venezia)

στάχτη και -Burberry-

..και οι ευθύνες Luis.. -Vuitton-

Πως κρίνετε την Kρίση;

είναι Βιβλική καταστροφή

ή καπιταλιστική διαστροφή;

μολόγα τα καημένη μου μολόχα

για τους εμπρηστικούς μηχανισμούς

στις πρησμένες τους κοιλιές είναι ακούς!

«..κοιμήσου Περσεφόνη στην αγκαλιά της Γης

στου κόσμου το μπαλκόνι ποτέ μην ξαναβγείς..»

[γιατί αν το σκεφθείς κινδυνεύεις

να πηδήσεις από κάτω για να σωθείς]

στου κόσμου τα μπαλκόνια

..Περσεφόνη..

βγαίνουν οι πολιτικοί ,

κι όποιος τους ψηφίζει

ελεεινός συνεργός

(foto by net)

ψυχοθήρες

Τρύπες στα θεωρία του θεάτρου ’τα κίβδηλα όνειρα κι η όρνιθα’.
σκηνοθεσίας σύννεφα στο κατώγι στεγνώνουν εκεί που οι πόρτες σε ρόλο σχεδίας επιπλέουν με επιπλέον κομπάρσους φορτωμένες κομπάζουν την κότα που απροσδιόριστα τους κοιτά.
(ενώ ο οίστρος συμπροταγωνιστεί και καθώς σκαρφαλώνει αποκαθηλώνεται από κατσαρή πυροσβεστική.)
με διάθεση αισθηματικά ασθματική.
τύπου ‘πεθαίνω για σένα’ και σε θέλω Ινδή.
να καούμε. κάπου εκεί φυτρώνει ένα λουλούδι ποτισμένο με ιδρώτα από το σκοτεινιασμένο μέτωπο της αυλαίας.
καμπύλες φεγγίζουν αιωρούμενες που διασταυρώνονται πολεμώντας να ενωθούν, για να συνεχίσουν τον κύκλο σε σφαίρα έστω φανταστική ή φανατική έως θανατική.
γιατί είναι άσπλαχνος Αύγουστος κροκί.
κι ένας κόρακας αδιαφορεί για τη θέα πεινασμένος για τα σπλάχνα του Προμηθέα .
αφού η φωτιά φωτίζει ενθύμια σε αντανακλάσεις εδρών που θα αλλάξουν το ρουν των αγνώστων ωρών.
όπως το κύμα το ορμώμενο από παλινδρομήσεις και συγκρούσεις χιλιάδων διαφορετικών ομοειδών κινεί τη θάλασσα.
έτσι εκδηλώθηκε στο κέντρο του να σκάνε ατέλειωτα προς στιγμήν πυροτεχνήματα κι οι υδρατμοί νεφέλωμα στον ορίζοντα.
στο τώρα με το κερασμένο κερασάκι της τούρτας που κέρατα έβγαλε και οπλές.
καθώς με τα όπλα απασφαλισμένα και φορώντας το μπλουζάκι των ’ghost-busters’ ψυχοθήρες σε ψυχοθύρες κινηγά πετώντας τα ξύλινα αυγά της.


(foto by xristinart /Venezia, Bienale)

δεν ξέρω

μετόπες κεντημένες

με ρητορικά χαλίκια

χνούδια ορμητικά χάδια
φιλιά απολαυστικά φίμωτρα
’μελαγχολία κι ιδιοφυΐα’

πεδία, προβληματισμοί

κι αρχίδια

(foto by me/olympia)

Προς f τω Χ

είναι εκεί, κορφολογώντας τα ιδεατά της στιγμής, ελευθερία ατμόσφαιρας, συμπαΓή σφαίρα με πρόσωπα, τον κατοπτρικό ειδωλισμό της προσκυνώ
είναι αλλού, στον παράδεισο παρεμβάλλεται η προδοσία τα δανικά ψέματα σταυροί κι όλα αλλού στα λεπτά που τρέχουν
είναι εδώ, πεταλούδες πετούν πέρα απ’ το μέσα μου σε λουλούδια με γύρη γλυκιά σαν γυρίσματα τροφές της μοίρας επιστροφές της ρίζας που ράνθηκε με πάθη από άνθη λουσμένα βακχών παιάνες παραγγελιές του Πάνα για βρώσεις σε οίκους θεϊκούς που αντηχούν βροντές κι αστραπές αστερισμών φλεγώντων ψυχών ατέρμονων τεμενών που τέμνουν αναθέματα ταπεινά φιλέματα με αίματα που γίνονται ιχώρ χώμα και θάλασσα
είναι παντού, με αγαπημένους συμποσιάζοντας για την ευτυχία, ω! υγεία τσαμπιά χειμωνιάτικης θυσίας θυμικά θυμιατά ενώνονται χημικά ασθμαίνοντα τα άσματα χαρωπά τις στροφές ισορροπίες ακροβατικά βαδίσματα αργοναυτικά κυκλώπειων οπών στους θόλους του στερεώματος πάτωμα-τραμπάλες για μωρά με τόξα αλλήθωρα και θήκες για βέλη ή φτερά και πούπουλα γατσιασμένα
είναι στο πουθενά, επί τάπητος χλωρού φωτοσυντεθημένου κι απεσταλμένου στον γαλάζιο πλανήτη τις στιγμές αγωνίας περιμένοντας παρελπίδα κομήτη χυτό στην μύτη σκάλωσε η μυρωδιά να βαστάει καρύδια λουκουμάδες και μέλι από κηφήνες και βασίλισσες κερωμένων καιρών είπα να προσεύχομαι απόψε και το κέρμα αέναα στριφογυρνά στην θαλάμη η σφαίρα του σύμπαντος με προορισμό το μυαλό, το ψάρι που περπατά στον αλό και ξεκουράζεται φουμάροντας φανφάρες φαρμακευτικές φάρμες μεταγλωττισμένες σε υπογλώσσια και υποδόριες λέξεις με χαρισματικές έλξεις υποφαινόμενες
είναι αλήθεια, τράκα τσιγάρα κι άρα υπάρχουνε κι άνθρωποι καλοί; στην διχάλα μένει η χολή
μαρμαρωμένα ριγούν χαμόγελα ζωντανά χρωματισμένα σε περίβλεπτα σημεία μένοντα μνημονικά μιας συνέχειας συμπτωματικής σάλτσας
είναι στην τύχη, υπέροχη σιωπή, αναδύεται άρωμα σεμνού γιασεμιού
σε στιλ κισσού άθεα άνθη αναρριχητές από το Κατμαντού σηκώνονται σε στύλους Βαβυλώνιους
στοιχειωμένοι Αλπείνοι μάγοι και δράκοι φωτεινοί οιωνοί λαμπτήρες Ιανοί σπινθήρες σπειροειδείς σε όρη ορισμένα όπως τα θες θεόρατα οράματα για άρματα αήττητα έξω από τη βαρύτητα δυνατά και κατάματα, γοητευτικά απαράμιλλα, άμπρακατάμπρα κι οι οδοί άπειροι, διαλέγω αυτήν που αξίζει.

[Αξίζει! γιατί η μεταφορά κάρμα ,απο το κράμα της μελάνης -χολής-, σ’ αυτό βουτούν τα κορφολογιμένα ιδεατά, ..θεά, θυσία κι αντάρα να ’ναι ωραία και απλά..]

(foto by me)

δεκαπενταύγουστο

φελλός το ταμπλό

καρφιτσωμένα κεφαλάκια

τσαλακωμένα χαρτάκια

ανακατεμένο καπνό

(foto by me/Apollo, Olympia)

κρίση ταυτότητας

χείμαρε,
είσαι εσύ που έπαιρνες τις εντάσεις μου μέσα σε σχεδίες από λέξεις και με τη δύναμη της ροής σου τις πήγαινες κάπου που πεταλούδες πετούν οι ελπίδες ανέγγιχτες για να συνεχίσουν να υπάρχουν βραχύβια.
κάτι σαν υποβρύχια δειλής ντροπής που βρίθουν στου βυθού τα βαρήκοα αυτιά κάτι σαν ποίηση είναι οι ανεπίδοτες εμμονές της μοναξιάς του εγωισμού κι αν συνεχίζω να γεμίζω χαρτιά με κάπως μειωμένο ρυθμό και θυμό μόνο που δεν νιώθω ικανοποίηση τα κρίνω για παραληρηματικές παράνοιες.. ίσως γιατί βρήκα μια ιδέα για ένα τσιγκάνικο όνειρο κι έτσι σκέφτομαι πως αν σταματήσω να χάνομαι στα μεγάλα ίσως σε μια απλότητα βρώ την ολότητα και να ηρεμήσω.

(Flow, thanks for the foto)

ΦΑΚΕΣ

ορκίσου !!!!!!!! τελευταία φορά..

( foto by me)

για πάντα

ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάνταΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα

ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ για πάντα

(foto by Era/after me)

Α!πανσέλινος

Σκλαβιά

Σύστημα συγχισμένο, ΟΚ,
θα πάρω τα χάπια μου
δειλή να παραιτηθώ
απ'τη σκλαβιά
παρηγοριά
ακόμα
κι αυτό που αγαπώ
αν γίνει δουλειά
να το συχαθώ
κινδυνεύω
μαλάκα

ΘΕ-Ι-ΑΤΡΙΚΟ

αγέρας απλώθηκε ο καπνός
κατάρες του Πλούτωνα έρενε
ο Ήλιος το φεγγάρι κι αυτός

κρόταλα βροντούσε μαραίνοντας
τα άστρα που συνενώνονταν όπως
όπως γραμμές χαραγμένες σε χέρια

αλσχάιμερ

από εσένα θυμάμαι μόνο τη μυρωδιά,
τη μύτη σου στην υφή του αιδοίου μου
να αλείφεται με πνιγερούς οργασμούς..

(foto by me/Ερμής)

Δεν φταίει η ποίηση αν..

''Με όμοια όμματα

Όπου τα πάντα είναι ομοιώσιμα
Σχολή γυμνού.

Με άκρα ηρεμία
Σε μια όψη κάτισχνη
Έχουμε λάβει τις εγγυήσεις

Ένα ζεύγος χείρων με γρήγορες κόμες
Το στόμα του λάγνου υφισταμένου παίζει και πέφτει

Κι εμείς εκτοξεύουμε το πηγούνι που όλο γυρνάει σαν σβούρα.''

ce n'est pas la poesie qui..

του Paul Eluard

(fotoς by me/Ερμής-Ολύμπια)

αποτοξίνωση

σα παραφορτωμένο δέντρο νιώθω
με καρπούς που σαπίζουν στα κλαδιά
απογοητευμένη απ΄τους ανθρώπους
που μου πιασαν το χέρι και μοιραστήκαμε
ύστατες στιγμές σε λακκούβες βαθιές
και εξαφανίστηκαν μετά φυσικά
θα προτιμούσα να μην υπήρχαν
καθόλου και ποτέ, να μην είναι
φαντάσματα της ιστορίας μου..
θα ήθελα να κλεινόντουσαν στο άντρο του νου
για να νιώσουν, να καταλάβουν την αιχμαλωσία
στην φυγή τους, στην εύκολη διαγραφή τους..
πέρασα χρόνια να χορεύω ρυθμούς
στα πατήματα της λήθης που μ' εξορίζει
απο το είναι μου, ανώφελα κι αποτυχημένα
στις χυμένες σκέψεις τις αγύριστες
ονειρεύομαι την στιγμή που όλοι αυτοί
θα περνάν μπροστά μου να με κυκλώνουν
κι αυτή η περιγραφή μοιάζει θανατική
είμαι σε μια έρημο γεμάτη αγκάθια
μα απ τα παπούτσια μου τα ζευγάρια
στέκουν μισά και στα πρησμένα πόδια μου
τίποτα δεν χωρά και μένω αγκυλωμένη
στα μεθυσμένα βράδια μου γέλια αρλεκίνων
ζωγραφισμένα ψέματα βροντούν υπερβολικά
σαν τα ξύλινα πόδια τραυματιών πολέμου
θεέ μου, άρρωστη είναι η ψυχή μου
από παράσιτα που με βυζαίνουν στα σπλάχνα
και είμαι ανίκανη να τα διώξω μονάχη
είμαι ανίκανη για οποιαδήποτε μάχη
με αυτούς που καμώνομαι πως αγαπώ
φαίνεται μου λείπει το ένστικτο
κι από την άλλη μπορεί όλα αυτά
να μην είναι δικά μου παρά να 'ναι
μια παράνοια της αποτοξίνωσης

(fotoς by Malucas)

.φίλε αναγνώστη,..

γαμήθηκα στο μέσα μου
τα λεπίδια μη μου τραβάς
πεθαίνω.. άστα καρφωμ_ένα

συνέχιζε να μη μου μιλάς
''καλύτερα μόνος σου
παρά με κακή παρέα''

σπ-άστα ..αφού.. ποιος να καταλάβει,
ούτε εσύ το ίδιο, το ίδιο θα κανες..πάλι!

μη μετανιώνεις έστω, έσω να κρατάς τα φυλαχτά
νιώθεις, να τα βάζεις σε θέσεις κλειδιά

για..τι ..κλειδωμένα..
είναι φυλακή η καρδιά..

ρε μαλάκα.. βαρέθηκα~!