για μια Ιθάκη γυμνή

περνάν χρόνια εφήμερα
καβάλα είμαι στην Χίμαιρα
καλπάζωντας καιρούς φλογερούς
θάλασσες αγήτευτους ουρανούς
των άστρων όνειρα απο πάθη ανήμερα
ερήμην μάχες σφαγές στους βωμούς

στη σχεδία με τα βρύα
βρέθηκα ξάφνου ότι ζω

περιπέτειας παφλασμοί
το τεντωμένο σχοινί
το αγκυροβόλι
περιμένοντας τι
βαρετη προσμονή
του ορίζοντα η γραμμή
ζυγίζεται βυθίζεται
οφθαλμαπάτη όλοι

όλα θολά
στη γυάλα

περιόδοι κουτιά
τικτακ ανοιγοκλείνουν
ασύνδετα, κι αν όχι,
μια αραχνοΰφαντη ίνα
σα να τα κρατά
ή να τα ενώνει αυτή
του ορίζοντα η νοητή
πλέοντας τη

περιμένοντας τι

εσένα.
άγνωστο .

η φωνή σου διαπερνά
τη φαντασία μου
σκορπώντας με
στα πέρατα
ΑΕΡΑΣ

γέρματα
γυαλιστερά
χρώματα γεμάτα
χείλη σα βουνά
βουνά σαν χείλη
με χαράδρες
απατες


έπειτα.. η στιγμή.. κι έπειτα..
Ήρθαν τα χέρια σα μελάνι
κι έγινε το σώμα σα χαρτί..

τσαλακώθηκα πρώτα πρώτα
μούλιασα στον υδρώτα
κι έπειτα.. η σιγή.

κι έπειτα.. τι.. έπειτα..
ξημέρωσα φως
στη γραφή
να ξετσαλακωθεί
ή.. κι έπειτα..
φοβάμαι πως..
τίποτα

(fotos by Malucas-Gloria,Fanny-/Ιθάκη)

χαρίζεται στους Malucas, kostas_patra, Faidra Fish, Αura, Cropper,
και σε σένα. άγνωστο .

Βότσαλλα

Οι χορδές μου κουρδίστηκαν με άστρο

να σπάσουν στου δικού σου σονέτου την ορμή

Κι όπως τον δρόμο κατεβαίνω το τάστο

στο κουφάρι μου αντηχεί η πέμπτη εποχή

άφησα ψυχή ενέχυρο για πέτρες

δουλεύουν στον πάτο καταπέλτες

Ξεριζώθηκα από έναν άνεμο λες

Δίχως κατεύθυνση σαν σε σεισμό

που από τα έγκατα ξύπνησε και μ' έριξε

απ τον βράχο στου ποταμού τον βυθό

Άκου, δεν θα ξανάρθω

να σφαδάζω μουσικές

σε χαιρετώ απ’ τον πάτο

ένα σκληρό κουλουριασμένο χαμόγελο

για πένα έχω να μου τρυπάει τα μινίγκια

συσπάται σχίζονται στα μάτια οι χορδές

τα χέρια μου κόπηκαν μίναν άδεια μανίκια

[ίσως τα καταφέρω να καλυφθώ και να μην υποφέρω

με το ίζημα της ουσίας μας που σκάβω στο βυθό

τα βότσαλα μου ρίχνω στο πέρασμα και σε χαιρετώ ]

χαρίζεται στην Κρις

(foto by xristinart /bienale Venezia)

σπασμένη ολότητα

στο μονοπάτι που πήραμε
καβάλα σ’ένα άτι νεογέννητο
o ήλιος τυφλώνει το φεγγάρι

κι αυτός άτραπος
αόρατος κι άτοπος

γυρνά μαγεμένα γυρίσματα
διχασμένες περιόδους
στις πιθανότητες

[όμορφο καμένο πεύκο]

βαρκαρόλα φύγαμε και δε γυρνάμε
απόδραση απ της ξένης γης τη πατρίδα
θαμμένη στης άμμου την κουκίδα


τίποτα ο έρωτας δεν εγγυάται
θυμήσου αν πεθαίνουν οι θεοί

σε βρώμικα σεντόνια σέρνονται τα φτερά της νιότης
της δημιουργίας ο δήμιος σκαλίζει πληγές ζωηρές

κυνικές κοινωνικές εκδοχές

αποσιωπήσεις σε μουγκές ερωτήσεις
δειλίες καμώνονται για ανωτερότητες
παράφορες ζήλιες ντύνονται με αδιαφορίες
φερόμενες ιούς ζώων μεταλλαγμένων ζωών

τελευταία ήρθα χαμένη και γελώ τελευταία
χαμένο μυρμήγκι με τα πιο ονειρεμένα φτερά

που σε σκέφτομαι ο πλανήτης μεγαλώνει
κι η απόσταση γίνεται γραμμή που με δένει
και με λιώνει σαν του βόα την αγκαλιά βοερά
με σφίγγει σαν σφηκών χιλιάδες τσιμπήματα

να μ' αγαπάς και να με αγγίζεις στα μάτια στο πρόσωπο
αφήνοντας πότε πότε τότε να αιωρείται το μαγικό σου ραβδί

''..diamonds lives for ever.''

(foto by Fanny)

μΑΤΙΑμ

σε μια θάλασσα πυρωμένη
η ουσία μας πειραγμένη
κι η ψυχή συμπυκνώνεται
όπως η γνώση στα ύστατα

τεμαχισμένη τρέχει η ταραχή
τραυλίζοντας δικαιολογίες
συναισθηματισμούς στο παζάρι
αδιέξοδη σάρκα για ξόδεμα

κρατώ κάτι και καρτερώ κάτι
που ξεμακραίνει που θυσιάζεται
λέει λύεται θύελλες απ' αυτό
απαστράπτουσα βιτρίνα για βίτσια
διάφανη φιμέ καθρέφτιζε φυλακή
σε μέγεθος εκεντρικά ανεξέλεγκτο

μεθυσμένη κι αβύθιστη
ανυπόστατη ως ανείπωτη
σκέψη αέναη σκεπάζει
την ενέργεια μου μυστήριο
σωριασμένο Σιωπητήριο

σα πλυντήριο να μαστε
γύρω γύρω όλοι μαμά
με απορρυπαντικό τις απορίες μας
παραδίνομαι παροικούμαι παρηχούμαι
στον άπλετο χώρο των απλύτων χορεύω
στο αναπληρωματικό οστεοφυλάκιο

στη μύτη τρέμουλο έχω απ' το μάγουλο
ένας εσωτερικός στροβιλισμός
που εγείρει μνήμες από μορφασμούς
το ξένο σώμα με ανατριχιάζει
τροχές αίματος μου ανταριάζει
όπως γλύφει τους τοίχους ορθούς
γωνίας παραλληλόγραμμο
κουτί κουτή κουτί κουτή

εκεί που τα έκλεισα όλα
πιέζονται αναμιγνύονται
μαγνητίζουν μαραίνονται
δίνουν τους χυμούς τους
σε χίμαιρες βλαστημώντας τους
νέους αβάσταχτους βλαστούς

το κάτι που περίμενα δεν ήρθε
κομμάτι κομμάτι σκόρπισα
την σκόνη μου στη σκιά του φωτός
φίδια κρύβονται κάτω απ' τις πέτρες
γιορτές γαϊτάνια και γιασεμιά
χαιρετώ σας μια μια δίνω φιλιά

άτακτη ακμή άκτητη ακτή
με άτιμη ή ανεκτίμητη ορμή
ωμή μέσα σας μπαινοβγαίνω

(fotos by Fanny /Αντίριο)

στα ίσια

μυαλά τραγανά και ξεροψημένα
παπαριασμένα μα ακόμα σκληρά
απο ευαισθησία σε καραντίνα
 
φορώ το καπέλο του πέους σου

γαργάρες γυαλάδες γουργουρητά
στα ίσια σε καταπίνω φιδίσια
έρωτας γαμίσια όνειρα ροχαλητά

(foto by xristinart)

πέφτω

πετώ πέφτω πετώ πέφτω πετώ

πετώ πέφτω πετώ πέφτω πετώ

[]

Λαχταρώ την Ιθάκη
απάνω της θα γείρει το φως που με γλύφει σαν τη ξερή γλώσσα του οίστρου κοκκίνισε η ομίχλη ανασηκώνεται με τυλίγει και θέλω να αφήσω το μολύβι τα χαρτιά να σου πιάσω το χέρι να κάτσω στην αγκαλιά σου να μοιραστούμε το γλυκό κάψιμο το γουργούρισμα των κυμάτων τις μυρωδιές στα στόματα

Απογειώθηκα μια στιγμή
βρέθηκα εκτός εκεί που γραφήματα και κωδικοί είναι η Γη μηδαμινή όλα και τίποτα φθίναν και φθείραν την δόκιμη ελπίδα που τα δαμάζει την ελευθερία στρεβλή αλυσίδα άτακτη αυτοκαταστροφή από έρωτα θεό έκπτωτο ή απομηχανή
Παραμύθια αιλουροειδή
στο μονοπάτι που λάμπει τον υγρό ήλιο καθρεπτίζει η δύναμη της ακτίνας στα μάτια μου κατακλύζει θάλασσα αφροί κι ευχή να.. κύματα αναδιπλώνονται μπαίνοντας το ένα διάφανο στο άλλο
Ξεμάκρυνε ο ήλιος πυρετικό κέντρο σκυμμένο στις κορφές της Ιθάκης χάνεται με την ευχή που του έδωσα να δοθώ στης μοναξιάς τη κολυμπήθρα κόκκινη μπουρμπουλήθρα έγινε πάντα νύχτα στον τετραπέρατο αόρατο βυθό

(foto by Gloria)

το θέρος της θυέλλης

με ανίατες θύμησες θερίζω
χωράφια ανέμων θυελλωδών

βρέχομαι απο απόνερα
πραγματικότητες υποψιασμένα
συμβατές και ενωμένες με
διαστήματα σταματημένα.

όπου στέκει η εικόνα σου
την ξεφτίζω
και τα ξέφτια της πίνω
για ψυχογιατρικό

λογική εγκεκριμένη
ξένα ξεχασμένα ξεφτια

σαλεύει η ατμόσφαιρα
βρωμάει ανθρωπότητα

ο αέρας φίδια γέμισε
στρογγυλές ευθείες χρόνου
χάσματα και χασίματα
σα χασίς

(foto by fanny, strofilia-uno)

σεβασμός

..

σταΘείασημάδιατουραννου

(fotoς by me,Φανή/Δελφοιamolofos,~σήμερα)

αδιέξοδο

σπασμένα σπαραχτικά χάδια
κομμάτια σωριασμένα σε ασκούς
ασκημένους να αντέχουν
αντιξοότητες

σ’αδιέξοδη περιπλάνιση
κινούμαστε τόσο αργά
σχεδόν ασυγκίνητοι

απατηλό φαινόμενο σταθερότητας
τρέμουλο σπειροειδούς τελείας
αλλαγή σχήματος αγωγής
πραγματικότητας

νέο αειούσιο όνειρο
να’ρθείς επιγόντως!

(foto by xristinart/bienale Venezia)

κυτταρικό

πε-ρπα-τούσαμε
πλάι πλάι
...

τα δάχτυλα μου χορεύοντας γλιστρήσαν
στην ανοιχτή σου παλάμη

έλξεις κυλησαν
μια φιγούρα αφοπλιστικού στροβιλισμού
λες και είχανε ραντεβού

τα χέρια μας

από κεί άρχισε το σώμα μου να μουδιάζει
να ρέει να γεμίζει να αδειάζει αφανη ύλη
να τρέχει στους τοίχους του Λαβυρίνθου
ποτίζοντας τους αίμα μύθου να συσταθούν

γέμισε το ποτάμι φεγγάρι
το ποτίρι το λερωμένο απ'το κραγιόν
που έχει μέσα του και τη στάχτη
των ονείρων των ξωτικών

με διάφανη πετονιά δένω
τη λιωμένη στιγμή
απο τα μαλλιά λύση
στην κάλτσα της ναρθεις

...
μ’αρπίσματα αρπαγής
στο άγνωστο

(foto by frick- xristinart -/Venezia Bienale)

απλάπαλά

με κοιτάει-λείπει κείμενο-διασταλμένο-λείπει κείμενο-παθαίνω το-λείπει κείμενο-πεθαίνω από-λείπει κείμενο-μένω-λείπει κείμενο-αφιερωμένο-λείπει κείμενο-
-το ναΙεράκι.-
[εξεαιρεωτικαο αφΙερωμένο!]χαχ]

(foto by Frick/Bienale Venezia2009