Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2009

βοήθα με νεράιδα με τα σκουπίδια στον κήπο μας


δεν κατάλαβα πως, ενώ έβλεπα τον κήπο, κάποιες νύχτες, τα ασταθή βήματα και του στήθους τα πεταρίσματα με έβγαλαν στα σκουπίδια.
κι έπειτα πάλι δεν κατάλαβα πως τα σκουπίδια κι εγώ βρεθήκαμε μέσα στον κήπο. στη σκέψη μου όλα .
τα στοιχεία είναι, ταραγμένες ενδομορφίνες και λιθικοί κύκλωπιοι χλωροί χλευασμοί. χάνω τον εαυτό μου
αχ, αυτή η δυσωδεία με κυνηγάει και κρύβομαι πάνω σε σαθρά βάθρα δίχως φαγητό και νερό, δίχως των άστρων το φυλαχτό..

Νεράιδα: έη ψιτ, ναι, εσύ, μη φοβάσαι, θυμάσαι, η αγάπη να είναι για πάντα, λύσου απ' τον ειμάντα και πήδα, πήδα στο καινό..
-ήρθες!
-ε, ξεκόλλα, δεν υπάρχει κήπος,
-και τι υπάρχει?
-μια σκέψη σου είναι, δε στο παν?
-δε μου, το παν!
-ε, αυτό λέω.

(art Monet)

8 σχόλια:

  1. εεεε, άντε μου στο διάβολο, διχάστηκα,
    τα κατάφερες!!!!!!
    εσύ/..κι εγώ
    ανατολή??
    πατάτα??? βασιλιά???
    πίσω πίσω πίσωωωωωω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. αργες οι κινησεις με κοιμίζουν
    έρχονται φεύγουν ξαναχάνονται
    δυο κύματα τα μάτια σου θυμίζουν
    πρόσπάθησα κι όμως δεν πιάνονται

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. αλήθεια μπορούσα να τα κοιτάζω ώρες
    να ερευνίσω και τις πιο κρυφές μεριές
    να ταξιδέψω στου ονείρου τους τις χώρες
    για να με βγάλουν στις πιο όμορφες στεριές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. δυο κύματα αφρός εγίνανε στα χέρια μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Pandionaki,
    δε σε ξέχασα, απλά τρέχω κορίτσι μου!
    Θα μιλήσουμε απο τηλεφωνο σίγουρα.
    Φιλιά πολλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ....H αγαπη ειναι για παντα...ΕΙΝΑΙ . καλημερα


    Ι.Α.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σιωπή